Under the Silver Lake

Genre: | Duur: 2u19 | 2018 | Release: 1 Januari 2018 | Land: VS | Regie: David Robert Mitchell | Cast: Andrew Garfield, Riley Keough, Topher Grace, Grace Van Patten, Zosia Mamet, Jimmi Simpson, Patrick Fischler

Dat er een grenzeloos fascinerend gebied te vinden is in de heuvels van Hollywood, leerde Mulholland Dr. ons al. De hypnotiserende prent van David Lycnh overtreffen, lijkt hoog gegrepen maar David Robert Mitchell – die doorbrak met de verrassende horrorprent It Follows - tracht met Under the Silver Lake wel minstens de bevreemdende en dromerige sfeer ervan te vatten en blijkt over voldoende eigen ideeën te beschikken om er een heerlijk eigenzinnige en fantasierijke trip doorheen een enigmatisch wereld van te maken.

De verdwijning van zijn bekoorlijke buurvrouw, zet de leegganger Sam aan tot actie. Zijn speurtocht – de film is aanvankelijk opgevat als een neonoir-detectiveprent waarin een mannelijke held volgens de wetten van het genre op zoek gaat naar een deerne in nood – brengt hem in contact met de ene na de andere geheimzinnige figuur. Under the Silver Lake lijkt dan stilaan te transformeren naar een soms creepy, dan weer poëtische moderne mythe, waarbij Sam als een hedendaagse Dorothy een wel erg kronkelig geel pad volgt. 

Als je de weelderige en immer in zon badende villa’s in de omgeving van de Hollywoodletters als een decor opvat, dan doorprikt Under the Silver Lake het bordkarton om ons de wirwar van wegen, crypten, grotten, tunnels en meren te tonen die zich er achter bevindt, bevolkt door maffe figuren die onze protagonist puzzelstukken bieden die maar geen geheel willen vormen, hoe fanatiek hij zich ook op codes en hints richt. Niettemin ontvouwt zich een bezwerend schouwspel dat ons ook visueel in de watten weet te leggen. Under the Silver Lake is zo niet alleen een wat surrealistische prent waarbinnen de werkelijkheid zich vermomd als hallucinaties en dromen, maar ook een idyllisch vormgegeven postkaart uit een streek waar je alles welbeschouwd misschien toch niet zo graag op vakantie wil. Als een meer bij maanlicht, bevindt zich onder het gladde en strakke wateroppervlak immers een akelig duister.Wie is zo gek een duik te wagen in dit meer? 

De niet evident te beschrijven plot zoekt dan ook voortdurend narratieve hoekjes en kantjes op die het mysterie lijken te vergroten, maar vooral excuses lijken om de zoveelste sfeervolle locatie, grappige culturele referentie of nostalgische herinnering aan het oude Hollywood aan bod te laten komen. Zowel in stijl als in plot smelt alles echter heerlijk samen tot een nooit echt bevattelijk maar altijd boeiend en speels amalgaan van genres en ideeën, dat uiteraard wel eens aan David Lynch doet denken en misschien nu en dan wat wankel op eigen benen staat, maar zeker een meer dan verdienstelijke en geïnspireerde eigen interpretatie bevat. Met Andrew Garfield zien we een acteur aan het werk die eigenlijk enkel op zijn best is bij bepaalde filmmakers en Mitchell blijkt er zeker één van want de Britse ster is enorm genietbaar.

Vond je It Follows misschien ook al enigszins overroepen en ervaar je deze prent als bizar om bizar te zijn, zonder echte samenhang waarbij de makers er zich makkelijk van af maken door zoveel genres te mixen dat elke gebeurtenis of elk stijlelement te verantwoorden valt, dan...  kunnen we daar ook wel inkomen. Under the Silver Lake bevat immers ook tal van nét-nietmomenten en het bewonderen gaat niet altijd over in echt erváren van de film. Maar we gaan dit soort uitzonderlijk frisse en originele cinema ook geenszins afwijzen en liever dan aan te schuiven voor een zoveelste superheldenproduct, gunnen we dit superieur escapisme zelfs een tweede kijkbeurt.