Zoolander 2

In de vaak aan elkaar verwante komedies aangevoerd door Ben Stiller, Paul Rudd, Will Ferrell, Steve Carell of Kristen Wiig, is het evenwicht wel eens zoek. Maar toch is het oordeel over deze films vaak compleet afhankelijk van de smaak van de kijker. Je moet om iets lachen of niet en hoe flauw je een prent als pakweg Anchorman of Tropic Thunder ook mag vinden, er valt neutraal bekeken altijd wel iets voor te zeggen, al is het maar omdat veel van deze sterren ook vaak erg grappig kunnen zijn.

De oorspronkelijke Zoolander kon ergens nog door de beugel. Er viel enkele keren te grinniken om deze parodie waarin het modellenleven op de korrel werd genomen. Zoolander 2 is echter van een heel andere orde. Hoe welwillend je deze sequel ook bekijkt, er valt met geen enkel argument te bepleiten dat ook maar iets degelijk is aan deze prent. Dit is zo'n beschamende, tergend slechte, uitputtend dwaze lulkoek dat je er depressief dreigt van te worden.

Zo beschamend slecht en uitputtend dwaas dat je er depressief dreigt van te worden

Ben Stiller, regisseur, scenarist, producer en hoofdacteur gaat overduidelijk voor het platte succes. Niet alleen is zijn acteerprestatie is om te huilen en is de plot bespottelijk - er zijn echt geen woorden voor de stroom van onnozelheden - , de film is ook bijzonder pover in elkaar gestoken. De camera tolt radeloos rond, de montage slaat nergens op, het kleurgebruik is over the top, de special effects lijken door kleuters uitgevoerd. Alles is luid en groots maar ook heel, heel leeg. Laat die Raspberry's maar komen.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de