The Assassin

Genre: Drama | Duur: 1u45 | 2016 | Release: 1 Januari 2016 | Land: China | Regie: Hsiao-hsien Hou | Cast: Chang Chen, Qi Shu

Hsiao-Hsien Hou (Three Times) waagt zich voor zijn eerste film in bijna tien jaar aan een van China’s meest geliefde exportproducten: de martial-arts film. Hij benadert het genre echter op een heel andere manier dan Yimou Zhang, Hark Tsui of King Hu. Net als Kar-Wai Wong deed met Ashes of Time, geeft Hou een kunstzinnige draai aan het genre.

Dit is al merkbaar vanaf de stijlvolle zwart-wit gefilmde proloog waarin we zien hoe de huurmoordenares Nie Yinniang elegant een man te paard vermoordt. Wanneer ze later faalt een tweede doelwit uit te schakelen omdat ze hem met zijn kind en vrouw ziet, stuurt haar meesteres Jiaxin haar terug naar haar geboortestreek Weibo met een nog moeilijkere taak. Ze moet haar emoties leren beheersen en hiervoor krijgt ze als opdracht haar neef, de gouverneur Tian Ji'an, te vermoorden.

Wat haar opdracht zo moeilijk maakt, is dat ze voordien verloofd was met Tian. Hierdoor komt ze in een innerlijke strijd terecht waarbij ze moet kiezen tussen de man van wie ze ooit heeft gehouden of trouw blijven aan  haar orde. Terwijl ze haar familie gadeslaat is Nie getuige van de politieke machtspelletjes aan het hof, waarin de huidige vrouw van Tian een belangrijke rol speelt.

Hou plaatst zijn camera zo dat de kijker zich een stille toeschouwer van dit gebeuren voelt. Statisch gepositioneerd, vaak achter doorschijnende gordijnen of tussen bomen, deuren of ramen en meestal van op een bepaalde afstand. Hij dompelt ons onder in een stukje Chinese geschiedenis maar laat veel onuitgesproken, wat het verhaal soms moeilijk te volgen maakt. Niet verwonderlijk vertelde hij tijdens zijn presentatie in BOZAR dat voor velen de film pas na een tweede of derde kijkbeurt begrijpbaar zal zijn, zeker voor een Westers publiek.

Wat niet wilt zeggen dat de film niet genietbaar is vanaf de eerste minuut. Samen met zijn vaste cameraman Ping Bin Lee zorgt Hou voor een visueel overweldigende film. Net als Iñárritu deed voor The Revenant, koos ook Hou om zoveel mogelijk met natuurlijk licht te filmen. Hierdoor zijn de dagscènes soms wat overbelicht, hoewel dit in het ene geval van een flashback ook opzettelijk kon zijn. De avondscènes bij kaarslicht zijn dan weer een ware streling voor het oog, mede door de prachtige decors en kostuums.

De enkele actiescènes in The Assassin zijn kort, krachtig en realistisch, zonder al het kunst- en vliegwerk dat we gewoon zijn in het genre. In schril contrast staan de andere scènes die steeds een zekere rust en mysticiteit uitstralen, maar die door het trage tempo het geduld ook op de proef kan stellen. Hou staat er immers om gekend zijn scènes lang uit te spinnen en minimalistisch te werk te gaan.