Brabanconne

Genre: Muzikale komedie | Duur: 1u30 | 2014 | Release: 12 Oktober 2014 | Land: België | Regie: Vincent Bal | Cast: Amarylis Uitterlinden, Arthur Dupont, Tom Audenaert, Jos Verbist, Rilke Eyckermans, David Cantens, Liesa Naert

Na twee Nederlandse producties met een iets steviger budget dan de doorsnee Vlaamse prent ter beschikking heeft, ging Vincent Bal terug op eigen bodem aan de slag, en dan nog wel met een film die een muzikale ode brengt aan ons land en onze cultuur. De charme van dit project gaat echter deels teniet door de knullige aanpak. Dat is best teleurstellend voor een regisseur altijd al garant stond voor verfrissing. 

De samenwerking met scenarist Pierre De Clercq zit daar mogelijk voor iets tussen. De meeste van diens scenario's leunen aan bij al te beproefde Amerikaanse concepten en worden vaak door acteurs of filmmakers opgewaardeerd, zoals ook hier het geval is. Vanuit de concurrentie tussen twee harmonieën - een Vlaamse en een Waalse - ontwikkelt zich in Brabançonne een leuke maar al te vertrouwd aandoende cultuurclash waarbinnen tal van tegenstellingen uitgespeeld worden: het individu tegenover het collectief, het traditionele tegenover het avontuurlijke. Zo wil de tegendraadse trompettist Hugues met zijn jazzy aanleg het brave repertoire van zijn harmonie doorbreken en begint de nuchtere Elke het voor haar uitgestippelde leven van een andere kant te bekijken, terwijl de Vlamingen en Walen om hen heen afwisselend verbroederen en bakkeleien of zelfs op de vuist gaan.  

Deze zakelijk gebrachte opzet, waarbij de personages weinig meer zijn dan functionele stereotypen, komt gelukkig echt tot leven door de leuke cast en enkele fijne grappen. Toch worden amper wezenlijk emoties aangeboord. Het recente Pride vertrok b.v. ook vanuit de confrontatie van twee heel verschillende werelden, maar was, hoewel sterk manipulatief, veel treffender. Nu kuiert de plot iets te gemakzuchtig verder om zelfs uitgeput zijn cartooneske en wat onnozele finale te bereiken. 

Met Brabançonne wordt echter ook het Vlaamse en Waalse levenslied geëerd. Het verhaal wordt ons deels zingend gebracht, waarbij een aantal hits van vroeger - en dan hebben we het over de jaren '50 en '60 van de vorige eeuw, voornamelijk - de revue passeren. Een leuke vondst die spijtig genoeg niet altijd werkt. Niet iedereen zingt even goed, van neigingen om mee te zingen of in de handen te klappen is amper sprake en de ensceneringen zijn soms echt te knullig. Zo bezit de scène waarin Elke en haar verloofde de liefde bezingen terwijl ze door de straten van hun dorp wandelen geenszins de bravoure van Hollywoodequivalenten als in bv. (500) Days of Summer. 

Dat Vincent Bal niet meer stijl wist te puren uit kerkpleinen en concertzaaltjes, is wellicht de grootste teleurstelling van deze prent. Nergens is dat sprookjesachtige aan te treffen dat zijn eerdere werk kenmerkt en het lage budget laat zeker zijn sporen na. Of is dit wat het keurslijf doet van een productiebedrijf dat nadrukkelijk naar de goedkeuring van een breed publiek hengelt? De verbindende kracht van deze zeldzame poging om een film eens echt Belgisch te laten zijn, verdampt dan ook nog voor de film halfweg is. Jammer.