The Captive

De Canadees Atom Egoyan was ooit - en dan hebben we het over twintig jaar geleden - een veelbelovend en interessant filmmaker. Zijn carrière kende intussen echter meer lauwtes dan triomfen. Nadat zijn eerste Amerikaanse prent Devil's Knot - enigszins onverdiend - de dieperik inging, weet nu ook The Captive amper potten te breken.

Nochtans merk je dat Egoyan weet hoe een verhaal te brengen. De verhaspelde vertelstructuur van dit ontvoeringsdrama is met kennis opgebouwd, waarbij je de personages leert kennen zonder dat daarvoor de gekende narratieve formules moeten gevolgd worden. Toch is de balans zoek. Enerzijds zorgen de verdwijning van de 9-jarige Cassandra en enkele verdachte aanwijzingen acht jaar later voor een boeiend mysterie waarbij de personages geloofwaardig psychologisch uitgewerkt werden, anderzijds rammelt de plot ook behoorlijk, wordt een stereotiepe slechterik opgevoerd en kan de film de gecreëerde verwachtingen niet waarmaken. De finale oogt als haastwerk waarbij de zaak in sneltempo wordt afgehandeld zonder dat de menselijke kant van de zaak nog van belang is.

Net als in zijn vorige film vindt Egoyan geen dramatisch bevredigende essentie en verliest hij de focus op zijn personages.

Net als in zijn vorige film vindt Egoyan dus geen dramatisch bevredigende essentie en verliest hij de focus op zijn personages. De winterse omgeving roept net als in eerder werk van Egoyan - met name The Sweet Hereafter - een treffende sfeer van verlatenheid en emotionele kilte op. Ook de cast is best interessant en zorgt voor voldoende betrokkenheid, al zijn dit amper acteurs die als eerste in aanmerking komen voor dit soort films. Jammer dat ze enkel ten dienste staan van een wat ongeorchestreerde vertelling met vreemde kronkels, maar uiteindelijk is The Captive een best te pruimen dramatische thriller voor wie na afloop niet te lang reflecteert.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de