Otto-Jan zegt nee tegen lezen

De succesvolle roman Otto-Jan zegt nee tegen lezen inspireerde de alom getalenteerde Jonas Geirnaert en Jelle De Beule tot hun eerste stappen in de filmwereld. Dit debuut, een piekfijne kruisbestuiving van komedie en drama, zet de twee alvast op de kaart als filmmakers om in de gaten te houden.

Over de plot willen we niet te veel vrijgeven, maar alles vangt aan met het voorstel van een jongeman (Jelle De Beule) aan een zekere Otto-Jan (Otto-Jan Ham) om samen wat te lezen. Van daaruit ontwikkelt zich een meeslepende en vermakelijke kijk op la condition humaine.

De kracht van Otto-Jan zegt nee tegen lezen, zit hem in de eerste plaats in de franjeloze aanpak. De plot bevat geen onnodige details, maar des te meer verrassingen, als is het natuurlijk jammer dat de titel een verwijzing bevat naar de afloop van het avontuur. Gelukkig blijft de kijker geboeid, mede door een uitgekiende mise-en-scène. Stilistisch gezien tasten Geirnaert en De Beule nog wat in het ijle maar de invloeden van cineasten als Lars Von Trier, Jan Verheyen en Krzysztof Kieslowski zijn alvast duidelijk. Een iets nadrukkelijkere soundtrack had het dramatische gehalte wellicht verhoogd, maar het pleit voor de makers ook wat dat betreft voor eenvoud te gaan en de kijker zelf naar betekenis te laten zoeken.

De Beule, die zichzelf de voornaamste rol toebedeeld heeft, kent nog moeite om zich te focussen. Vooral in de monoloog is hij niet elke minuut overtuigend. Otto-Jan Ham is als het titelpersonage dan weer een revelatie, al moet er nog flink aan dat accent gewerkt worden.

Dit trefzekere en fijnzinnige debuut zal het in de Vlaamse multiplexen moeilijk hebben een publiek te bereiken. Daarvoor is de opzet wellicht te absurdistisch en de uitwerking te omslachtig. Wie echter bereid is de platgetreden paden te verlaten en zich openstelt voor een nieuwe filmervaring, beleeft met Otto-Jan zegt nee tegen lezen wellicht een cinefiel hoogtepunt.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de