Medianeras

Als Hollywood ons het eeuwige liefdesgeluk voorspiegelt in vaak dwaze romantische films die vooral zaterdagavondse koppels naar de cinema moeten lokken, vormt het Argentijnse Medianeras het ideale tegengewicht. Een film over en voor singles die zijn thematiek raak en geloofwaardig maar ook luchtig en hartverwarmend serveert.

Regisseur Taretto laat ons kennis maken met twee hoofdpersonages die elkaar de hele film door niet ontmoeten. Of toch nauwelijk, want er zijn wel degelijk een aantal, vaak erg knap bedachte scènes waarin de twee elkaar net missen of passeren terwijl de kijker al lang weet dat ze elkaars reden tot bestaan zouden kunnen zijn. Martin is een grafisch designer die haast alles van thuis uit doet, aan slapeloosheid lijdt en in zijn niet bepaald stoere hond iedere dag de herinnering aan een ex ziet. Mariana wandelt als werkloze architecte door Buenos Aires, koestert een afgedankte etalagepop en is gefascineerd door de 'Waar Is Wally'-boeken.

Hun beider angsten, verlangens en beschouwingen worden ons afwisselend getoond, waardoor een verfrissend relaas ontstaat dat niet alleen het bestaan als single treffend en wars van clichés uitbeeldt, maar dit ook kadert in een bredere context. Zo zorgen de beschouwingen rond het hedendaagse wonen en gebouwen - de titel betekent 'zijgevels' - voor een extra, haast filosofische dimensie. Daarnaast laat Medianeras ons ook stilstaan bij de eenzaamheid van de mens in de 21e eeuw, terwijl er nog nooit zoveel middelen tot technologie bestaan hebben. Het internet mag dan al een venster op de wereld zijn, zowel Martin als Mariana snakken naar een echt raam. Deze twee thema's kruisen zich in een dot van een scène. Wanneer zowel Mariana als Martin een extra (illegaal) raam in hun piepkleine flat laten plaatsen, bezorgt dat de kijker een jubelend hart en een kamerbrede glimlach.

Taretto heeft leuke ideeën, verpakt ze rad en spitsvondig in vaak speelse scènes en houdt zijn verteltoon strak. Je verveelt je niet alleen geen moment, je sluit de twee zeer menselijke protagonisten ook al snel in je hart en wil niets liever dan dat ze elkaar vinden. Maar net als Wally uit de prentenboeken, laat de liefde zich niet zomaar vinden. Het slot van de film is niet alleen voor liefhebbers van die boeken een waar traktaat, maar weet zijn publiek meteen een kleine krop in de keel te bezorgen en elke single te te overtuigen - althans voorlopig - dat het liefdesgeluk gewoon om de hoek woont. Medianeras illustreert meteen ook nog eens de kracht van cinema. Een heerlijke, hartveroverende film.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de