Prisoners

De Frans-Canadees Denis Villeneuve werd na het aangrijpende, met prijzen overladen Incendies alom geloofd en geprezen. Toch was een overstap naar Hollywood geen evidentie gezien de voorkeur die de prent etaleerde voor het vertellen van realistische, menselijke verhalen. Met Prisoners heeft Villeneuve zich echter niet hoeven te compromitteren. De verbetenheid waarmee hij emoties uit lijkt te willen graven, komt immers van pas voor één van de meest intense Amerikaanse producties van het jaar.

De zoektocht van een fanatieke agent en een van onmacht kokende vader naar twee verdwenen kinderen, vormt de strak gespannen rode draad van dit fascinerend, woest om zich heen slaand drama. Enerzijds staat het mysterie centraal, waarbij de kijker in het ongewisse wordt gelaten en allerlei al dan niet valse tips voorgeschoteld krijgt. Anderzijds focust Villeneuve ook op de beleving van zijn protagonisten. Detective Loki, een topper in zijn vak, raakt steeds gefrustreerder bij gebrek aan aanknopingspunten. Keller, de vader van één van twee vermiste meisjes, raast dol van wraakzucht door herfstige en druilerige straten. Op beide vlakken weet te film zijn doel te bereiken. Prisoners is bij momenten beklemmend intens en meesterlijk sfeervol, terwijl het anderzijds treffend zijn personages uitdiept.

Toch is het net die dualiteit die Prisoners ook wat verzwakt. De prent wil wel erg veel zijn en schippert soms onhandig tussen thriller en drama. Op die twee en een half uur krijg je eigenlijk twee films te zien. Prisoners kruipt geleidelijk aan onder je huid, sluipt wat rond je hart, grijpt nu en dan je nekvel en laat je wel eens naar adem happen. De nadruk waarmee de regisseur die manipulaties opzoekt wordt gecompenseerd door de overdachte beeldvoering en slimme vertelstijl. Zo krijgen we enkele cruciale gebeurtenissen niet te zien, maar worden ze ons enkel meegedeeld. Tot de laatste scène wordt de kijker getriggerd.

Maar in de eerste plaats is het de cast die de beleving zo benauwend maakt. Hugh Jackman houdt het niet bepaald subtiel maar welke radeloze ouder zou dat wel zijn? Jake Gyllenhaal overtreft zichzelf haast. Hij speelt de agent wars van bestaande en veel voorkomende karakteristieken. De samenwerking met Villeneuve beviel hem dusdanig dat hij meteen opnieuw in zee ging met hem. Enemy werd meteen na Prisoners ingeblikt en belooft eveneens heel wat cinefielen voor zich te winnen.

Naast de twee sterren in de hoofdrollen, zien we met Paul Dano, Maria Bello, Viola Davis, Terrence Howard en Melissa Leo ook nog eens heel wat geweldig volk in de bijrollen, allen uitermate overtuigend. Een mooiere cast zullen we dit jaar wellicht ook al niet te zien krijgen.

Als exploratie van tragiek schiet Prisoners nog tekort om op gelijke hoogte te komen met films als het verwante Mystic River. Dat Hollywood de nuanceverschillen amper zal zien en Prisoners toch kans zal maken op heel wat prijzen, is echter lang geen schande.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de