The Imposter
Genre:
| Duur: 1u39 | Release: 17 April 2013 | Land: Groot-Brittannië | Regie: Bart Layton | Cast: Adam O'Brian, Anna Ruben, Cathy Dresbach
Het plotse besef dat je door je eigen naïviteit ten prooi viel aan een meesterlijke manipulator, die jou met kamerbrede glimlach staalharde leugens verkocht: een zenuwslopende ervaring voor personages uit de allerbeste psychologische thrillers, die zich laten meeslepen door diabolisch aantrekkelijke antagonisten als Roger “Verbal” Kint (The Usual Suspects) of Annie Wilkes (de sadistische superfan in Misery). Tot diens dark sides aan het licht komen.
Deze documentaire over een mid jaren negentig sterk gemediatiseerde verdwijning stuurt je brein en buik minstens evenzeer in overdrive. Er zijn niet alleen razend spannende re-enactments –de zoektocht naar de verdwenen Texaanse tiener Nicholas, de warrige identificatie als hij jaren later opduikt in Spanje, de kruisverhoren bij de FBI als de Verloren Zoon niet blijkt te zijn wie hij beweert. Maar ook interviews met de real life protagonisten. En zij zijn onvergetelijk: de compleet gedrogeerde white trash mama, de oude maar taaie private investigator en al helemaal de titulaire oplichter. Hun verhalen dienen vaak als voice over bij de nagespeelde taferelen, een fantastische ingreep om dit zo al ongelofelijke verhaal van identiteitsdiefstal des te wranger in beeld te zetten.
De Algerijnse Fransman Frédéric Bourdin vertelt trots hoe hij zich voordeed als een zes jaar jongere, hoegenaamd niet op hem lijkende Amerikaan. Moeilijk zijn misdaad niet vreselijk te vinden en tegelijk ontzag te hebben voor zijn culot. Maar hoe ver mag je deze onbetrouwbare verteller volgen in zijn eloquente uiteenzetting vol fascinerende details? Waarom lieten overheden en familieleden zich door hem in de luren leggen? En vooral, wat is er met de echte Nicholas gebeurd?
Regisseur Bart Layton laat geen filmisch element onbenut om je helemaal mee te sleuren in het mysterie van Nicholas’ verdwijning en zorgt bovendien voor goed getimede twists waardoor je de intrige op slag uit heel andere hoeken gaat bekijken. The Imposter tast grenzen van zijn genre af en wurmt zich in je hersenpan om je niet meer los te laten. Een kenmerk van charismatische, potentieel bedrieglijke poseurs maar evengoed van grote cinema.
Jan Sulmont Helemaal (niet) akkoord? Lees de