Songs of Love and Hate
Genre: Drama
| Duur: 1u29 | Release: 1 Januari 2011 | Land: Zwitserland | Regie: Katalin Gödrös | Cast: Jeroen Willems, Ursina Lardi, Sarah Horvath, Luisa Sappelt, Joel Basman
Films over puberende tieners zijn er intussen al genoeg, maar dat belet Katalin Gödrös niet om haar eigen zegje te doen over het onderwerp. Haar film Song of Love and Hate (verwijzend naar het lied van Leonard Cohen) volgt de twee zusjes Lilli en Roberta. Beide komen ze op een punt in hun leven waar ze de liefde ontdekken, maar bij de puberende Lilli slaan de hormonen werkelijk op hol. Er ontstaat een machtsstrijd met haar vader Rico en ook haar vriend Fabio krijgt het zwaar te verduren door haar gedrag. Zeker wanneer ze begint te flirten met een andere jongen. Door haar gedrag en het mislukken van de wijnoogst op hun wijngaard lijkt heel de gezinsdynamiek ontregeld te geraken.
Songs of Love and Hate is dus allesbehalve een lichte film. Niet alleen is er de psychologische oorlogsvoering tussen Lilli en haar vader, die duidelijk ook seksuele gevoelens voor zijn dochter ontwikkelt. Gödrös verkent ook andere gezinsproblematische thema’s zoals de lesbische relatie van Roberta, het rebellerende gedrag van Lilli en de potentiële liefdesaffaire tussen de moeder en een werknemer op de wijngaard.
Net hier schuilt het grootste probleem van de film. De regisseuse neemt te veel hooi op haar vork zodat ze nauwelijks de tijd heeft om alle aangereikte, steeds extremer wordende problemen te verkennen, waardoor deze te oppervlakkig of op de achtergrond blijven. Hierdoor hebben de irrationele handelingen van de personages soms een lachwekkend effect, iets wat niet de bedoeling kan zijn. Ook de acteerprestaties zijn onderhoudend maar nooit opmerkelijk, en lijken niet verder te geraken dan het uitbeelden van basisemoties. Door dit alles is het moeilijk om enige empathie voor de personages te ontwikkelen.
Psychologische oorlogsvoering tussen Lilli en haar vader, die duidelijk ook seksuele gevoelens voor zijn dochter ontwikkelt
De visuele stijl is ook niet bijzonder noemenswaardig. Gefilmd met een handheld camera, krijg je beelden die vaak net iets te schokkerig overkomen voor dit soort film. De natuurbeelden van de Zwitserse Alpen die je tussenin te zien krijgt, ogen wel imposant maar lijken niet meer te zijn dan beeldvulling. Gelukkig is er nog de sfeerscheppende muziek die wel goed zit, maar het is spijtig als bij een film de muziek haast het enige positieve element is.
Jeroen Van Rossem Helemaal (niet) akkoord? Lees de