The Prodigies

Genre: | Duur: 1u27 | Release: 8 Juni 2011 | Land: Frankrijk | Regie: Antoine Carreyron | Cast:

Dat Amerikanen van oudsher tuk zijn op het verfilmen van stripverhalen en hun superhelden is geen geheim. Maar ook Europeanen zijn het genre genegen. Dat bewijst The Prodigies, een film van Antoine Carreyron. Hoewel het verhaal zich in New York afspeelt, is de voltallige crew achter de prent Frans. Dit hoeft niet te verwonderen want het scenario is gebaseerd op de bestseller La Nuit Des Enfants Rois die Bernard Lentéric in 1981 schreef.

Jimbo Farrar werkt als onderzoeker bij de Killian Foundation; een organisatie die zich het lot van hoogbegaafde kinderen aantrekt. Zelf werd hij als kind door stichter Killian binnengehaald die in hem een supernatuurlijk talent herkende. Nu Jimbo volwassen is gaat hij op zoek naar jonge lotgenoten. Hij vindt er vijf, verspreid over de VS. Het zijn wonderkinderen die niet alleen bovenmatig intelligent zijn maar door middel van telepathische krachten de geesten van mensen rondom kunnen controleren. Wanneer ze aan een brutale aanval in Central Park ten prooi vallen, is hun vertrouwen in volwassenen voorgoed geschaad. Buiten medeweten van Jimbo om plannen ze een aanslag op het hoogste niveau.

Het boek van Lentéric was dan wel geen stripverhaal toch hangt Carreyron deze stijl aan voor zijn film. Het resultaat is een donkere animatieprent die het midden houdt tussen de Amerikaanse comic book en de Japanse Manga. De makers kozen voor 3D wat nauwelijks meerwaarde aan het geheel biedt. De vele vecht- en actiescènes maken indruk door hun filmische waarde en een groot magisch realisme wat de derde dimensie volkomen overbodig maakt.

Wanneer de personages extreme emoties beleven worden die knap gevisualiseerd aan de hand van abstracte fantasiesequenties. Details en andere ballast blijven hierbij achterwege zodat enkel de kern van het gevoel overblijft. En dat is vaak een van pijn en frustratie. The Prodigies kan hierdoor bezwaarlijk een kinderfilm genoemd worden. Bovendien bevat de prent met onder meer een brutale verkrachting flink wat expliciet geweld.

Grote bedrijven stonden duidelijk in de rij om deze film te financieren. Product Placement druipt onverholen van het scherm met merken als Coca Cola, Levis, Sony Ericsson en Audi. Wanneer dit gebeurt tijdens een scène op Times Square dan valt dit nog net onder de vlag van een waarheidsgetrouwe weergave. Op andere momenten is het vooral irritant. Ook de politiek hypercorrecte samenstelling van de groep wonderkinderen doet de tenen krullen. Naast de blanke, zwarte en Aziatische etniciteit zijn ook rijke en arme sociale klassen netjes vertegenwoordigd. Een fotomodel en de obligate dikkerd vervolledigen het plaatje.  

Met de Mocap-techniek is geprobeerd de bewegingen van de personages zo realistisch mogelijk te maken. Helaas blijft hun fysiologische uitwerking steken in een niveau dat tien jaar geleden indruk maakte maar nu vrij ouderwets aandoet. The Prodigies getuigt evenwel van een pak meer intelligentie en psychologische diepgang dan de gesimplificeerde rechtlijnigheid die Amerikaanse animatiefilms vaak kenmerkt. Het is een verdienstelijke poging die ongetwijfeld in een vervolg zal uitmonden. Zowel het halfopen einde als de regisseur schreeuwen hierom.