Schemer

Schemer doet vanwege zijn onderwerp onvermijdelijk denken aan Larry Clarks Bully en het meeslepende Mean Creek. Beide films stellen een groep jongeren centraal die besluiten af te rekenen met een ongewenst groepslid. De Nederlander Hanro Smitsman baseerde zich opnnieuw op een waargebeurd verhaal en creëert daarmee na het treffende Skin opnieuw een onthutsend drama.

We maken kennis met zes jongeren. De diversiteit onder hen lijkt wat gezocht, maar er is niet meteen sprake van stereotypering. De telegenieke cast zorgt er mee voor dat deze personages erg geloofwaardig zijn en blijven. Van bij het begin vernemen we dat Jessie vermist is geraakt. De rol die de anderen hier bij gespeeld hebben, wordt langzaam aan duidelijk.

Smitsman opteert voor een heen- en weerspringende vertelstijl waarbij bepaalde gebeurtenissen in één scène worden aangevuld door wat we in een ander verslag te zien krijgen. Sommige situaties krijgen we twee keer te zien. De ene keer zien wat er aan voorafging, de andere keer de afloop. Dit maakt de film enerzijds boeiend maar moet anderzijds toedekken dat de gebeurtenissen nu ook weer niet zo complex zijn. Bovendien voel je het scenario al te duidelijk zijn werk doen. Toch is de psychologische uitwerking niet slecht en blijft de film boeien. De ijskoude afrekening die als climax fungeert, is best shockerend.

De jonge acteurs, in het biijzonder Matthijs van de Sande Bakhuyzen, Robert de Hoog en Melody Klaver zullen ons zonder twijfel nog opvallen in toekomstige producties, zoals ook Smitsman verder een rol zal kunnen blijven spelen in de Nederlandse filmwereld.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de