Dieci inverni

Tien winters lang volgt regisseur Valerio Mielli zijn personages Camilla en Silvestro. In november 1999 neemt de dochter van een veearts afscheid van haar vader om met de boot naar een eilandje in de lagune van Venetië te varen om er een studie Slavistiek aan te vangen. Tijdens de bootreis merkt ze een jongeman op die op een originele manier haar aandacht trekt. Wanneer ze uitstapt, volgt hij haar naar een verlaten strandhuis waar zij tijdens haar studies zal verblijven. Nadat Camilla hem noodgedwongen bij haar laat overnachten, raakt ze geïntrigeerd door de nog onbekende Silvestro. Toch scheiden hun wegen de volgende ochtend.

Wat volgt is een jarenlange periode van elkaar aantrekken en afstoten, waarbij het toeval of het lot een grote rol speelt. Op hun achtergrond wordt niet dieper ingegaan. Doorheen het scenario, dat de tijd tot maart 2009 overspant, wordt geen woord te veel verspild tussen de twee protagonisten. De regisseur observeert van op een zekere afstand twee jonge mensen die door hun studies en liefdes stilaan dezelfde vriendenkring gaan delen en die ondanks hun verschillende levenspaden geleidelijk aan beseffen dat ze van elkaar houden.

Mielli laat de bioscoopbezoeker als toemaatje kennismaken met een voor de toerist onbekend Venetië: een grijze, nevelige, kille en winterse versie van de romantische citytripbestemming. Dankzij cinematograaf Marco Onorato en de composities van Francesco De Luca en Alessandro Forti, blijft zelfs in deze omstandigheden de romantiek overeind.

Het trage tempo, de aandacht voor de lichaamstaal en het natuurlijk ogende acteerwerk van Isabella Ragonese (Camilla) en Michele Riondino (Silvestro) maken van Dieci inverni een waarheidsgetrouwe en gevoelige prent.

Vera Bras Helemaal (niet) akkoord? Lees de