Dossier K.

Genre: Politiethriller | Duur: 2u00 | 2009 | Release: 1 Januari 2009 | Land: België | Regie: Jan Verheyen | Cast: Koen De Bouw, Werner De Smedt, Hilde De Baerdemaeker, Jappe Claes, R. Kan Albay, Filip Peeters, Blerim Destani

Jan Verheyen liet zich tijdens het productieproces van Dossier K. ontvallen dat hij nog nooit zo hard aan een film gewerkt heeft. Dat is er aan te zien: het vervolg op De Zaak Alzheimer is wellicht zijn beste film tot op heden, al is dat niet zo moeilijk als je voorheen alleen maar licht verteerbare en op vtm-volk gerichte popcornfilmpjes hebt ingeblikt.

In Dossier K. wordt de kijker herenigd met een aantal personages uit de voorgaande boekverfilming van Jef Geeraerts. Inspecteurs Vincke en Verstuyft belanden tijdens een moordonderzoek in de Albanese gangsterwereld. Niet alleen weet hun prooi zich continu aan hun greep te ontworstelen, ook van bovenaf wordt het duo weer tegengewerkt. De plot wikkelt zich van daaruit verder af op boeiende wijze, met enkele realistisch geënsceneerde actiescènes, wat bloedvergieten, vlotte dialogen over eer en wraak en zelfs een schietpartij in de Albanese bossen.

Op het verhaal valt dus in principe weinig aan te merken. Dit is wel wat stevigere kost dan Witse en Verheyen beschikt over vakmanschap genoeg om dat allemaal vaardig in beeld te brengen, geholpen door prima acteurs en een sfeervolle soundtrack. Het gebrek aan een markant personage als Angelo Ledda is echter te voelen. De kijker leeft plichtsbewust mee met de agenten, zonder echt emotioneel betrokken te zijn. Koen De Bouw, hoe degelijk ook acterend, heeft doorheen de jaren wel genoeg van onze fictiesympathie gekregen. Nog maar eens meegaan in zijn tormentatie, is wat veelgevraagd. Dossier K mist ergens dus wat houvast en ondanks zijn uitgewerkte plot ook wel wat kracht. Illustratief is de scène in een nachtelijke villa: al het potentieel voor een zenuwslopend kat- en muisspel in het duister, blijft onbenut. Zero suspense helaas in deze te haastig afgewikkelde afrekening.

Niettemin is Dossier K. beslist onderhoudend en mag geen kijker zich bedot voelen. De film weet meeslepend te zijn en overtreft productioneel beslist het gangbare Vlaamse niveau. Maar ook zonder te vergelijken met zijn voorganger, is het geheel net niet indrukwekkend genoeg.