A l'ouest de Pluton

A l'ouest de Pluton volgt een twaalftal tieners over een periode van 24 uur in een middenklasse buitenwijk in Québec. De titel van de film refereert naar een les aan het begin van de dag waarin het gaat over de planeet Pluto die op dat moment (in 2006) zijn status als planeet verloor. Dat feit biedt een mooie metafoor voor het turbulente leven van de tieners die moeizaam proberen hun plaats te vinden in de wereld.

De gebruikelijke highschool mini-drama's ontvouwen zich rond seks en relaties, de populariteitsrace op school, afgewisseld met al dan niet benevelde non-conversaties over seks en relaties, terrorisme, Matt Damon of de onafhankelijkheid van Québec. De climax komt er in de vorm van een totaal uit de hand gelopen house party georganiseerd door het obligatoire verlegen meisje dat aan haar coolheidsfactor wil werken.

De beeldtaal is een mix van cinema vérité zoals bij Larry Clark (niet-professionele acteurs, semi-geïmproviseerde dialogen en schokkerige handcamera) en zweverige long takes die we kennen van Gus van Sants Elephant, waaruit dezelfde nostalgische melancholie spreekt.

Voor wie dit soort mijmerende cinema niet weet te appreciëren is A l'ouest de Pluton het zoveelste art house tienerdrama met een niet al te originele plot die snel dreigt te vervelen, maar wie zich wel kan laten meeslepen in de dromerige sfeer van deze film zit goed voor anderhalf uur pure vervoering.

Ils Huygens Helemaal (niet) akkoord? Lees de