Footprints on the Moon
Genre: raro italiano
| Duur: 1u36 | Release: 1 Januari 1975 | Land: Italië | Regie: Luigi Bazzoni | Cast: Florinda Boikan, Nicoletta Elmi, Klaus Kinski
Vreemde gebeurtenissen overvallen Alice. Ze heeft nachtmerries over astronauten. In haar slaapkamer vindt ze een onbekende oorbel en een gescheurde foto van een Turks hotel. Wat is er aan de hand? Haar verwarring wordt enkel groter als ze bij haar chef wordt gesommeerd. Die denkt dat Alice niet is opgedaagd voor enkele vertaaljobs. Met de hete adem van een professionele concurrente in haar nek en met vriendinnen die de gaten in haar geheugen niet kunnen opvullen, rest Alice maar één mogelijkheid: koers zetten naar hotel Garma.
Dit Italiaanse juweel uit 1975 werd voor het Offscreen festival 2009 nooit buiten Italië vertoond. Ongelofelijk, want Le Ombre speelt zich met zijn bedwelmend mooie fotografie en majestatische orgelmuziek af als een droom. Een focus op geheugen en identiteit is een kenmerk van werkelijk grootse cinema. Meesters als Lynch, Resnais en Antonioni gebruiken deze elementen om te spelen met het wezen van een kunstvorm die tenslotte een illusiemachine is. Bazzoni?s parel staat helemaal op die lijn, met hulp van chef fotografie Vittario Storaro.
De legendarische Storaro kreeg in de jaren tachtig drie oscars voor zijn uitmuntende camerawerk (Apocalypse Now, Reds, The Last Emperor). Toen hij deze Footprints inblikte had hij niet alleen Argento?s Bird with the Crystal Plumage achter de rug, maar ook Bertolucci?s Il Conformista en Last Tango in Paris. Zijn maïtrise in shotcompositie spat van het eerste tot laatste beeld van het scherm: Mépris-achtige trackings binnen hypermoderne appartementen en achteruitlopende travelings in de architecturaal fascinerende hotelsetting wisselen af met blauwgefilterde maankraters en doordringende close-ups van de mysterieuze personages.
Niet alleen de beelden, maar ook laatstgenoemden fascineren -naast de enigmatische Bolkan (zie ook Visconti?s The Damned en misdaadreeks La Piovra) is de cameo van Klaus Kinski als ene Doctor Blackman het vermelden waard. Bovendien ontgoochelt geen van de bijrollen ?elk personage is een raadsel op zich. Aanrader!