Everybody Dies, But Me

In Everybody Dies, But Me kijken we even mee in het getroebleerde leven van drie Russische meisjes die zich klaarmaken voor een schoolfuif en onderwijl de rebel uithangen. Katia vlucht van huis en zoekt steun bij haar twee beste vriendinnen. Een daarvan, Vika, is verliefd op de school hunk en de ander, Zhanna, zoekt aansluiting bij andere groepjes om haar populariteit bevestigd te zien.

Een grauw portret is het debuut van Guermanika geworden. Bij het bekijken van de 80 minuten durende prent zou je haast zelf je polsen willen oversnijden. Je ziet de jeugd wegkwijnen in hun pogingen zich van hun ouders los te rebelleren. Ze proberen zich in een coma te drinken, ze roken er stevig op los en ontvangen gelaten de klappen van hun ouders. Benijdenswaardig zijn hun levens allerminst.

Everyone Dies, But Me is een grauw relaas, dat gerust wat korter had gemogen, ondanks de al vrij beperkte lengte van de prent. De jonge acteurs en actrices staan er wat verlept bij, maar presteren degelijk. Af en toe herinnert de sfeer iets te sterk aan Moodyssons Lilya 4-ever, maar grof genomen is Everybody Dies, But Me een bovengemiddeld debuut.

Beau Janssens Helemaal (niet) akkoord? Lees de