Wonderful Town

Deze Thaise film met Engelstalige titel van Aditya Assarat heeft zonder twijfel zijn ruimere verdeling te danken aan de reeds ontvangen bekroningen op de filmfestivals van Rotterdam 2008 (Grote Prijs), Berlijn 2008 (Forum), Pusan 2007 (Grote Prijs) en Deauville 2008 (Prijs van de Jury). Thaise cinema is geen dagelijkse kost voor de filmwereld maar Thailand was een aantal jaren terug wel hoofdnieuws. De tsunamiramp die het land trof, inspireerde filmmaker Aditya Assarat. Het wondermooie kuststadje uit de titel heet Takua Pa en ligt in het zuiden van Thailand. Meer dan drie jaar na de doortocht van de moordende vloedgolf likt men ook hier nog zijn wonden.

Aditya Assarat trakteert op de romance die ontstaat tussen Na, een hoteleigenaresse en Ton, een gast in Takua Pa en in het hotel. Het is echter geen gewone liefdesgeschiedenis. De regisseur weet op een treffende manier de stilte en het verdriet te vatten die de zee er in 2004 achterliet. Zelf stelt hij dat hij in eerste instantie een stad gevuld met tristesse wilde beschrijven. Ton is als architect betrokken bij de wederopbouw van een van de grote hotels. Meteen komen we te weten dat het toerisme er volledig wegviel. Via de gevoelens en gedragingen van de twee hoofdpersonages schetst Assarat zowel de bevreemdende sfeer die over de stad hangt als ook de kans op nieuw geluk. Heel opvallend is het gebruik van het geluid. Verontrustende en metaalachtige geluiden ondersteunen de bevreemding. Het ogenschijnlijk romantische verhaal vertelt veel meer en verhult een opmerkelijk slot. Assarat weet de kijker meesterlijk op het verkeerde spoor te zetten.

Assarat werd geboren en groeide op in de Thaise hoofdstad Bangkok. Op zijn vijftiende ging hij in de Verenigde Staten studeren en bleef er tien jaar. Bij zijn terugkeer leek zijn geboorteland wel een vreemd land. Vandaar dat zijn eerste twee kortfilms (Motorcycle en Waiting) gerealiseerd lijken met het oog van een vreemdeling. Hij beaamt dat het hoofdpersonage Ton uit zijn eerste langspeelfilm een weergave is van zichzelf. Net als hij was de regisseur op zoek naar een pauzemoment, een vlucht uit een jachtig leven elders.

De acteurs die Na en Ton vertolken, zijn niet alleen omwille van hun Thaise origine onbekenden. In het echte leven verdienen ze hun brood respectievelijk als toeristische gids en muzikant. Het krappe budget en de noodzaak van een fris realisme resulteerden in meer dan middelmatige vertolkingen.

De zee speelt een belangrijke rol in de film. Assarat gebruikte ze om het sentiment weer te geven van de aanwezigheid van de tsunamiramp in het geheugen van de jonge vrouw Na. Het ruisen van de golven en de prachtige close-ups van het zoute water dat heen en weer over het strand glijdt, openen en besluiten dit fotografisch zeer mooie verhaal. De plot eindigt bovendien even onvoorspelbaar als de zee. Een aanrader voor wie zich niet stoort aan het trage ritme van een ontluikende liefde en eens wat anders wenst dan eenheidsworst.

Vera Bras Helemaal (niet) akkoord? Lees de