Elizabeth: The Golden Age

Genre: Historisch drama | Duur: 1u50 | 2008 | Release: 12 December 2007 | Land: Frankrijk, Groot-Brittannië | Regie: Shekhar Kapur | Cast: Cate Blanchett, Clive Owen, Geoffrey Rush, Abbie Cornish, Samantha Morton, Rhys Ifans, Eddie Redmayne

Het komt niet vaak voor: een sequel op een biografische of historische film. Maar regisseur Shekhar Kapur kreeg het leven van Queen Elizabeth blijkbaar niet in één film verteld en brengt bijna tien jaar later alsnog een aanvulling.

In deze vervolgprent zit Elizabeth stevig staatshoofd te wezen eind 16e eeuw. Haar maagdelijke status lokt potentiële minnaars van koninklijken bloede, maar Elizabeth ontwikkelt een zwak voor de halve piraat Sir Walter Raleigh. Die ziet echter Elizabeths hofdame Bess wel zitten. Terwijl Elizabeth verstrikt raakt in allerlei emotionele toestanden, dreigt ze ook op politiek vlak het onderspit te gaan delven. Zowel haar bloedeigen nicht Mary Stuart als de katholieke Spaanse koning Filips II hebben het op haar troon gemunt. Elizabeth zal harder en koelbloediger dan voorheen uit de hoek moeten komen, maar blijkt lang niet meer de ijskoude tante van voorheen te zijn.

Ondanks de boeiende feiten, is het enkel de vertolking van de hoofdrolspeelster die de film overeind houdt. Laat dat godzijdank opnieuw Cate Blanchett zijn, die met deze rol haar doorbraak kende in 1998. De overweldigende actrice blijkt de enige reden te zijn om deze bombastisch vertelde film te bekijken. Regisseur Shekhar Kapur is immers alle zin voor subtiele elegantie verloren en brengt zijn relaas met een te hoge dosis dramatiek en spektakel. Hij laat daarvoor de camera doorheen het kasteel zoeven en om de acteurs heen tollen, wat een dosis dynamiek oplevert die in schril contrast staat met de beheerste en passend majestueuze stijl uit de vorige prent. De rokken ruisen luidruchtig, de banieren wapperen brutaal. De hevige zeeslag in de tweede helft van de film gaat zelfs vergezeld van een heus klank- en lichtspektakel dat herinneringen oproept aan Pirates of the Caribbean.
 

De nadrukkelijke enscenering en hoge dosis hoogdravendheid leiden de aandacht af van de essentie: de strijd van een individu om macht en autoriteit te behouden zonder de menselijkheid op te geven. In de al te weelderige decors en tussen het enerverende cameragezwalp door, houden Blanchett, en in haar kielzog ook wel Owen, Cornish en Rush, zich dapper genoeg staande om nog net een interessante kijkervaring te garanderen.