Breaking and Entering

Regisseur Anthony Minghella staat onder druk. Tien jaar nadat hij Oscars binnenrijfde voor het indrukwekkende epos The English Patient spannen producers het goudhaantje voor hun kar met de hoop dat de bliksem twee maal op dezelfde plaats inslaat. Ondanks de regen slechte kritieken voor Cold Mountain, liet Minghella zich niet kisten en besloot zich terug te trekken om een kleinschalige film te concipiëren.

Dat is Breaking and Entering geworden, een bij Leigh en Loach aanleunend sociodrama over de raciale spanningen in de King's Cross-wijk in Londen. Jude Law is Will Francis, een ambitieuze landschapsarchitect die zijn beruchte woonwijk een nieuw aanzicht wil geven. Zijn relatie met de Zweedse schone Liv (Robin Wright Penn) is in het slop geraakt en de aanwezigheid van Liv's licht autistische dochter zorgt voor extra druk binnen hun relatie. Ondertussen wordt Wills bedrijf geplaagd door een inbraakgolf. Wanneer Will de dader weet te vatten, raakt hij in een stormachtige relatie verwikkeld met diens moeder, de Servische immigrante Amira (Juliette Binoche).

Ondanks dat Breaking and Entering een bescheiden film geworden is, zijn de thema's dat allesbehalve. Minghella neemt de relatie tussen een Britse yup en een Servische immigrante als spil voor het verhaal, maar vertelt ondertussen veel meer. Breaking and Entering is dan ook een film geworden over verschillende contrasten, zoals moderniteit versus traditie of rationaliteit versus sensibiliteit.

Minghella neemt veel hooi op zijn vork, maar nergens heb je als kijker de indruk dat het allemaal wat vergezocht is. Verschillende verhaallijnen weten op subtiele wijze in elkaar over te vloeien, zonder dat het allemaal pretentieus wordt. Breaking and Entering is dan ook vooral een film geworden over verschillende niveaus van moraliteit. Hoe ver gaat een moeder om haar zoon te beschermen? Is een mens altijd in staat om vergiffenis te schenken? Aan de hand van een schijnbaar magere plot weet de regisseur voldoende morele vraagstukken op te werpen. Will benadrukt tegenover zijn dochter dat hij een man van metaforen is, maar eigenlijk is het de regisseur die spreekt: Breaking and Entering is een grote metafoor geworden voor een multiraciale samenleving die op springen staat.

Een bescheiden film met een gewaagd thema.

Waar Loach, Leigh en Frears doorgaans werken met onbekende acteurs om de sociale misère te ontdoen van alle mogelijke glamour neemt Minghella risico?s met het casten van bekende koppen. Juliette Binoche weet gelukkig een goedkope Meryl Streep-imitatie te vermijden en Jude Law maakt van Will Francis een fragiel personage, dat een loodzwaar schuldgevoel torst.

Breaking and Entering is een veel gelaagde film geworden die niet stikt in zijn zware thematiek. Mocht Minghella de prekerige catharsis op het einde hebben laten vallen, zouden we gerust met een derde ster hebben gesmeten.

Sven De Hondt Helemaal (niet) akkoord? Lees de