Ghost Rider

U kent ons: er kan geen comic book-verfilming voorbijgaan of wij kamperen voor de bioscoop. Op een onbewaakt ogenblik durven wij ons zelfs kenners noemen. Sloeg onze negen jaar oudere verzamelmaniak van een broer ons immers niet rond de oren met hele jaargangen van Fantastic Four, Superman, X-Men, Spiderman, Batman, Daredevil en zelfs, godbetert Aquaman? Maar eerlijk is eerlijk: van Ghost Rider hadden wij nog nooit gehoord. Een gemiste kans? Reken maar.

Nochtans bestaat het personage van de ruiter te paard die een pact sluit met de duivel al van 1940. Marvel Comics kocht in de jaren zeventig de rechten en maakte van de ruiter een brandende motorrijder, verdoemd tot een bestaan als premiejager van de duivel. Het geniale van deze verfilming is dat ze deze twee versies van Ghost Rider incarneert in een loepzuiver scenario.

Johnny Blaze (Nicolas Cage), een stuntmotorrijder, sluit een pact met de duivel om de kanker van zijn vader te genezen. Die laatste komt zijn afspraak na, maar laat de vader de volgende dag in een stunt verongelukken. Voortaan is Blaze stuntman overdag, 's nachts transformeert hij tot Ghost Rider, een demonische geest der wrake. Met behulp van de eerste Ghost Rider (Sam Elliot) vindt hij een manier om zowel hemzelf als duizenden andere vervloekte zielen te verlossen. Zal hij slagen in zijn missie?

Onze Amerikaanse collega-filmcritici struikelen over elkaar om deze Ghost Rider de grond in te boren. Zie, daar snappen wij nu eens niets van. Raak je overtuigd dat het personage van de brandende Blaze rechtstreeks uit de hel komt? Reken maar. Zijn de production design en de mise-en-scène onberispelijk? Absoluut. Valt geen speld tussen te krijgen. Jammer misschien voor Nicolas Cage dat hij alweer in een blockbuster acteert. In het verleden wisselde Cage grote films (The Rock, Con-Air) af met cinefiele pareltjes (Wild At Heart, Birdy en zeker Leaving Las Vegas).

Uiteraard kan je geen lood in goud veranderen: Ghost Rider is een niemendalletje, een filmpje met de diepgang van een surfplank, dat u best reserveert voor een vrijdagavond vlak voor het uitgaan. Maar zoals Herman Brusselmans ooit schreef: "Zelfs diegene die de hele dag bezig is met hoge literatuur, cinefiele films en hedendaagse klassieke muziek; wel, zelfs zo iemand wil soms alleen maar neuken met een blonde stoot." Ghost Rider als guilty pleasure voor intellectuelen, klinkt lang niet slecht...

Filip Hermans Helemaal (niet) akkoord? Lees de