Thank You For Smoking

Rood alarm. Ons favoriete nichtje (zie De Wereld van Sofie en Minoes) begint steeds meer te kankeren over onze rookgewoontes, net als de rest van de nicotinevrije mensheid. Nochtans spreken sommige feiten voor zich: wist u dat de oudste man ter wereld -115 jaar- van zijn 16e tot zijn 90e zoveel gepaft heeft als een middelgroot industrieland? Zo fit als een hoentje!

Om maar aan te geven dat wij nog geen klein beetje blij waren met de persvisie van Thank you for Smoking, een film over een lobbyist van een tabaksgigant. Wat blijkt? Thank you for Smoking blijkt de heerlijkste komedie in jaren te behelzen. En neen, het maakt geen zak uit of u rookt als de schoorsteen van Sinterklaas of enkel overleeft op gezonde berglucht.

Nick Naylor, een verleidelijke en ambitieuze zakenman, stelt zijn charme, zijn talent en zijn roofzuchtige glimlach ten dienste van het bedrijf Big Tobacco in het verzet tegen het preventiebeleid tegen roken. Maar zo goed als hij het onverdedigbare in persconferenties en televisietalkshows weet te verdedigen, zo'n puinhoop is zijn privé-leven. Om te beginnen vertrouwt zijn ex-vrouw hem de opvoeding van hun zoon niet toe. Zijn wekelijkse hoogtepunt is een etentje met twee vrienden die lobbyen voor alcohol en wapens.

Dan gebeurt alles tegelijk. De grote baas van Nicks tabaksfirma wil dat hij in Hollywood een aalgladde filmproducer overtuigt om terug rokende acteurs en actrices in te voeren -in, godbetert een science fictionfilm. Ten tweede gebruikt de ambitieuze journaliste Heather Holloway al haar vrouwelijke charmes om bedrijfsgeheimen bij onze sympathieke lobbyist los te peuteren. Daar tussenin moet Nick een smak zwijggeld aan de beroemde reclamecowboy van Marlboro leveren, die stervende is aan longkanker. Even wordt hij zelfs ontvoerd en bijna ter dood gebracht met een overdosis nicotinepleisters. Als klap op de vuurpijl moet hij verschijnen in een parlementaire onderzoekscommissie van senator Finistirre. Die is namelijk van plan om het gifteken in te voeren op sigarettenpakjes en ziet in Nick een begeerde prooi.

Klinkt hilarisch? Wacht tot u de film gezien hebt! Het pleit voor debuterend regisseur Jason Reitman, ten eerste dat hij niet het twijfelachtige gevoel voor humor van zijn vader Ivan Reitman (Ghostbusters) geërfd heeft, maar vooral dat hij het gelijknamige, beresterke boek van Christopher Buckley uit '94 nagenoeg intact liet. Zo werd er aan hele lappen dialoog geen letter gewijzigd. Heerlijk basismateriaal dus.

Een goede komedie staat of valt echter bij de acteurs, en wat dat betreft zit je bij Thank you for Smoking meer dan gebeiteld. Aaron Eckhart speelt zijn personage met zoveel vuur dat je een tijd lang zelfs gelooft dat roken gezond is. Verder ronkt de film van de grote namen die niet te beroerd zijn om zichzelf in hun hemd te zetten: Maria Bello als alcoholiste; Rob Lowe als aalgladde, op Azië gefixeerde Hollywoodproducer; William H. Macy als opportunistische senator; Katie Holmes als journaliste die over lijken gaat en de grote Robert Duvall als de flamboyante baas van het tabaksconcern. Met iets mindere acteurs waren deze personages verzand in ongrappige, bordkartonnen typetjes, maar, net als bij een Woody Allenfilm geeft iedereen, tot en met Cameron Bright (het griezelige jongetje in Birth) zich volledig.

Reitman houdt er een goed tempo op na, monteert meesterlijk tussen alle verhaallijnen en filmt in een mooie climax -de parlementaire zitting waarin Nick moet getuigen- een einde waar zowel rokers als gezondheidsfanaten zich mee kunnen verzoenen. Wij geven het u op een briefje: grappiger hebben wij ze dit jaar nog niet gezien. Dringend tijd om het ietwat belegen 'Roker of niet, blijf hoffelijk' terug van stal te halen...

Filip Hermans Helemaal (niet) akkoord? Lees de