Click

Acht jaar na hun weinig tot de verbeelding sprekende tweeluik The Wedding Singer-The Waterboy achtten Adam Sandler en regisseur Frank Coraci de tijd rijp om de handen een derde keer in elkaar te slaan. Het resultaat heette een hoogst entertainende tragikomedie te zijn, maar Click blijft steken op een uit genreclichés opgetrokken podium voor lolbroek Sandler. Met het oeuvre van deze tandem in het achterhoofd, valt dit echter bezwaarlijk verrassend te noemen.

Net zoals de samenwerking tussen Sandler en Coraci spaak loopt, zit het ook Michael Newman (Sandler), gezinshoofd en workaholic, niet mee. Het besef dat beide taken niet te combineren vallen en de daaropvolgende frustraties leiden hem naar Morty (Christopher Walken), een cartooneske professor, die hem een universele afstandsbediening in de handen duwt. Als blijkt dat Michael hiermee de gebeurtenissen in zijn leven naar eigen goeddunken kan vooruit- en terugspoelen gaat het hem aanvankelijk voor de wind, maar wanneer hij de controle over het technische wonder verliest komt hij in de hoek terecht waar de klappen vallen, zowel privé als professioneel. Terwijl zijn leven voor zijn ogen voorbijflitst en in volle vaart op een trieste afloop afstevent kan hij niets meer doen dan toekijken, overmand door machteloosheid en berouw.

Dat in Hollywood het inspiratievermogen van de gemiddelde scenarist niet huizenhoog reikt is niets nieuws onder de zon, maar een film waarin Adam Sandler van het scherm wordt gespeeld door een universele afstandsbediening slaat zelfs ons met verstomming. Toegegeven, we bevinden ons in het genre waar het verhaaltje slechts dient om het spervuur van hilariteiten en plaisanterieën aan elkaar te breien, maar toen we Sandler een arsenaal scheten in de tronie van David Hasselhoff zagen afvuren, stond het huilen ons nader dan het lachen. De malaise is echter pas compleet wanneer Coraci, bij gebrek aan meer onderbroekenlol, zijn film na pakweg een uur over een geheel andere boeg gooit en poogt om te toveren in een onvervalste tearjerker. Wederom zonder succes.

Zo draait Click uit op een geheel van de pot gerukte kluchtenkermis waarin Sandler helaas doet wat je van hem mag verwachten, Rob Schneider wederom een ergerlijke gastrol vertolkt, Walken en Hasselhoff in de herfst van hun carrière bewijzen dat oude vossen in Hollywood hun streken eerder dan hun haren verliezen en Frank Coraci bij ons een hevig verlangen naar ook zo'n universele afstandsbediening opwekt. Al was het maar om die helse anderhalf uur dat wij naar Click zaten te kijken vooruit te spoelen.

Sam Roggen Helemaal (niet) akkoord? Lees de