The Fast and The Furious : Tokyo Drift

Beste lezer, hef de pen en begin het schrijven aan uw lezersbrief waarin u ons verwijt zelfingenomen Bergmanlovers en Kurosawafans te zijn, want de derde episode in de Fast and the Furious franchise is opnieuw een belediging voor alle waarden die een gezonde filmfan hoog in zijn vaandel draagt. Het strijdtoneel, de blitse bolides en het ditto vrouwelijk schoon zijn ditmaal verplaatst naar the bronx of Asia: Tokyo. Sean's trailerpark moeder is het beu om steeds opnieuw haar biezen te moeten pakken omdat zoonlief 'the hood' op zijn kop zette en stuurt hem bij wijze van rehabilitatie naar het verre Tokyo. De daar wonende pa geeft hem één advies: blijf van de wagens af. Maar een oude vos verliest zijn streken niet.

Een scenario dat je voor 50 cent uit een kauwgomautomaat kunt draaien.

The Fast and The Furious: Tokyo Drift is voer voor de enkelingen die met hun opgepompte bolide naar het dichtstbijzijnde cinemacomplex sjezen. Stoere one-liners, banale machopraat ("My grandma's Buick can smoke that piece of shit trailer trash"), voluptueuze vrouwen, een scenario dat je voor 50 cent uit een kauwgomautomaat kunt draaien. Nieuwkomer Lucas Black (zelfs Paul Walker en Vin Diesel lieten verstek omdat ze het scenario maar een mak beestje vonden, slik) ontbeert het net als zijn voorgangers aan charisma en het verhaal fungeert opnieuw als showroom voor getunede race-cars met gierende banden. Regisseur Justin Lin wil dit popcorncirkus een fris elan te geven door het 'driften' in te voeren, maar heeft voorts weinig nieuws te vertellen. Enkel voer voor de liefhebbers dus.

Sven De Hondt Helemaal (niet) akkoord? Lees de