The Beautiful Washing Machine

Teoh ziet het niet meer zitten. Zijn vriendin heeft hem verlaten, zijn baas werkt hem tegen en hij deelt een kantooreilandje met een kerel die de meest foute snor heeft van heel Maleisië. Tot overmaat van ramp is zijn ex er vandoor met de wasmachine. Teoh koopt dan maar een tweedehands apparaat: een onding dat om de haverklap dienst weigert en handenvol geld kost aan reparaties. Toch is het Teoh?s enige gezelschap, sinds de breuk lijdt hij een verweesd halfleven. Voor hij er erg in heeft wenst hij zijn wasmachine slaapwel en kijken ze samen naar domme televisiespotjes. Als Teoh op een avond een vrouw naast de wasmachine vindt, ontpopt zich een surrealistische verhaallijn met manga-fetisjisten, gangsters en ook een heel klein beetje liefde.

Er kondigen zich al snel enorm veel factoren aan, die van The Beautiful Washing Machine een schitterende film zouden kunnen maken. De film klaagt op een bij wijlen erg clevere manier de dehumanisering aan in een niet nader genoemde Aziatische grootstad. De supermarkt vergroot zienderogen, mensen worden zonder pardon doodgestoken op straat, alle sociale controle is zoek. Ook de titel is een dubbelzinnige verwijzing naar deze evolutie. Want wie of wat ís nu eigenlijk die mooie wasmachine? Is het Teoh?s toestel, dat al snel het enige normale wezen blijkt te zijn in een op hol geslagen maatschappij? Of is het toch de zwijgende vrouw, die zonder morren haar taken opknapt en gedwee haar man/eigenaar volgt maar toch liefde lijkt te kennen? Is zij een machine?

The Beautiful Washing Machine kon dus een enorm krachtige, snijdende aanklacht worden. Zover is het helaas niet gekomen. Regisseur James Lee verliest al snel alle houvast en verandert een film die zich als intrigerend, gevat en stijlvol aankondigt in een zielloze zoektocht naar iets wat nooit wordt gevonden. Zowat elke scene duurt te lang. Al zijn wij helemaal pro indringende beelden en verrassende camerahoeken, trop is en blijft teveel.

De film geeft de indruk dat Lee gewoon alle rushes achter elkaar heeft geplakt, zondere enige doorgedreven vorm van montage. James Lee verprutst een ijzersterk concept omdat hij blijkbaar geen flauw idee had van wat hij met al dat potentieel aanmoest. Het verhaal stond er, het idee was er en de digitale technologie waarmee de film is gedraaid had alleen een handigere, minder zelfingenomen regisseur nodig.

Twee ijzersterke scenes en een handjevol geslaagde grappen is alles wat deze twee uur film heeft opgeleverd. Toch een beetje mager als voorbode van de stroom digitale Maleisische films die ons staat te wachten. Het bekijken waard is deze wasmachinefilm wel, daarvoor is de idee sterk en het scenario ingenieus genoeg. En misschien is de grootste kwaal van The Beautiful Washing Machine wel een onvolprezen voordeel. Er zijn immers genoeg momenten waarin u gerust naar het toilet kan gaan en buiten een sigaretje kan roken zonder ook maar iets te missen.

Mathieu Dams Helemaal (niet) akkoord? Lees de