Sin City
Genre: comicverfilming
| Duur: 2u06 | 2005 | Release: 25 Mei 2005 | Land: VS | Regie: Robert Rodriguez, Frank Miller, Quentin Tarantino | Cast: Bruce Willis, Mickey Rourke, Clive Owen, Jessica Alba, Rosario Dawson, Benicio Del Toro, Elijah Wood, Nick Stahl, Brittany Murphy, Josh Hartnett, Rutger Hauer
Hartigan weet kleine Nancy uit de handen van medogenloze kinderverkrachter Junior te redden en knalt zijn kruis aan flarden. Maar Junior laat zich chemisch behandelen en keert terug als de naar hellegaten stinkende 'yellow bastard'. Hartigan denkt dat hij het smerigste in de mens al heeft gezien, maar zal zijn oude en vermoeide ogen nog hard nodig hebben.
Dwight achtervolgt een bende maniakken richting Old Town, waar in nauwspannend leer gehulde hoeren de plak zwaaien. Zij laten hun gigantische pistolen knallen en klieven koppen met hun kromzwaarden: weg met die klootzakken! Maar de dode chef blijkt niet te zijn wie Dwight dacht. Old Town maakt zich klaar voor oorlog.
Marv heeft een gat waar zijn hart hoort te zitten. Hij doodt in opdracht, en met plezier. Na de ene nacht waarin Goldie, de perfecte vrouw, hem een sprankeltje liefde gunt, wordt ze vermoord. Marv zweert haar te wreken en zet de achtervolging in op Kevin, een sadistische kannibaal met reflecterende brillenglazen.
Macho's versus bimbo's, booze, broads and bullets: welkom in Sin City, een zwart-witte wereld vol schaduwen, waarin alleen het donkerrood van de sloten bloed, van een blitse sportkar of de cocktailjurk van een adembenemende blondine voor spatten kleur zorgen. Mannen houden zich met drank op de been, delen harde klappen uit en incasseren kogels. Vrouwen zijn hoeren die zich zwaar bewapenen.
Geen twijfel: de fun-factor van Frank Millers 'Sin City' comics is groot. De helden murmelen oneliners die meer hardboiled zijn dan het tikkeneike in het soort smoezelige snackbar dat je beter mijdt. Hun geweren zijn even gigantisch als de borsten van hun bikkelharde vrouwen. De actie is meedogenloos hard en dat alles wordt in subliem contrastrijke, neo-noir pennetrekken gevat. En daar gaat het om. Want in de comics noch in de film doen de verhaaltjes er toe. Het gaat hem om de neergezette wereld, waar je de helden en klootzakken enkel kunt onderscheiden door hun groteske uiterlijk, niet door hun inwisselbare karaktertrekken.
Ook de film, die verbluffend getrouw blijft aan Millers werk, drijft meer op look dan op feel. Tot op bepaalde hoogte is dat fantastisch. De match tussen comic- en filmbeelden is ontzagwekkend. Het make-up department van Sin City doet fantastische dingen met Mickey Rourke en Nick Stahl en het leeuwendeel van de met high definition camera's geschoten en met 3D bewerkte graphics is adembenemend.
De authenticiteit die de film wint door tekenaar Miller aan boord te nemen -de man kreeg een credit als mederegisseur- is elke seconde merkbaar. Die van special guest director Quentin Tarantino proef je ook, en niet alleen in de fantastische Chinese wraakgodin Miko. De set up van elk van de drie verhalen is superb. Toch blijf je vaak vruchteloos wachten op een pay off. Je zit erbij en vergaapt je eraan, maar een inwoner van Sin City, of een deel van de actie voel je je nooit -dat was bij Kill Bill heel anders. Soms zié je hoe de acteurs voor een green screen staan te spelen en dat gaat de één (Del Toro, Rourke) al beter af dan de ander (Hartnett). Innovatief als het allemaal is, blijf je dus toch wat verweesd achter. De grafische, digitale revolutie komt steeds dichter bij de bioscoopschermen. Sin City is een mijlpaal op de weg daar naartoe, maar slaagt er nog niet in zijn wereld tastbaar en echt opwindend te maken.
De match tussen comic- en filmbeelden is ontzagwekkend.
Begrijp ons niet verkeerd. Tuurlijk gaat het hier om de visuals en om de groteske personages, en die komen met verbluffende kwaliteit en in sneltreinvaart op je af. Dat elke Miller-fan dus maar naar de zalen loopt, net zoals iedereen met een boon voor grensverleggende cinema. Je wordt Millers universum dan wel niet binnengesleurd, je krijgt er van buitenaf wel een spetterende kijk op.
Jan Sulmont Helemaal (niet) akkoord? Lees de