Tarnation

How fucked up can you be? Jonathan Caouette's moeder, Renee, krijgt op haar 15 elektroshocks na een vaag vermoeden dat ze een mentale stoornis zou kunnen hebben. Deze behandeling duurt 2 jaar en verandert haar in iemand compleet anders. Ze zal al snel zwanger worden en hoewel haar dat even rust geeft zal haar leven blijvend gevuld zijn met mentale breakdowns, zelfmutilaties en opnames in zowat iedere psychiatrische instelling. Dat zoonlief hier zelf niet psychisch ongeschonden uit blijft, zien we wanneer hij op 11-jarige leeftijd geschminkt en gekleed in moeders jurk een hartverscheurend toneelstukje speelt waarin hij zijn eigen leven via een imaginair personage uit de doeken doet.

Deze homevideo is de eerste in een serie van - vaak slecht opgenomen - 8mm films, gebetamaxte toneelstukjes, stukken voorgelezen dagboek, fragmenten van automatisch antwoordapparaten, zelf geproduceerde, geregisseerde en geacteerde underground movies, ... 19 jaar lang documenteerde Jonathan zichzelf en zijn omgeving. "Your greatest creation is the life you lead" vertelt de ondertitel ons en je kan onmogelijk ontkennen dat deze natte droom van Jambers op zijn minst een bijzonder leven heeft gehad.

Tarnation is een avant-gardistische film die voor het eerst met succes drie technieken combineert. De gefictionaliseerde documentaire zoals we die kennen van Michael Moore, maar ook What the Bleep do we Know, Following Sean, The Corporation, Surplus, ... wordt gecombineerd met het gebruik van found footage (bestaand materiaal). Via een autobiografische verhaal worden deze twee technieken tot hun maximum gebracht. Uiteraard is dit niet nieuw, found footage wordt al decennia gebruikt in experimentele cinema, maar het is voor het eerst dat deze combinatie leidt tot een film die zowel bij critici als bij het (min of meer) grote publiek succes heeft. Het geniale van Tarnation is dat bovenvermelde elementen elkaar perfect aanvullen en het de bezoeker veel makkelijker laat meevoelen omdat je (terecht) gelooft dat alles wat je ziet echt is. En, het wérkt. Als je de vader van John voor de zoveelste keer op het antwoordapparaat hoort smeken: bel je moeder, bel je moeder en je je in de volgende scène in het ziekenhuis bevindt, doet je dat iets.

Of je Tarnation een goede film zal vinden zal voornamelijk afhangen in welke mate je je al dan niet ergert op Jonathan. Hij overdrijft ongetwijfeld vaak, is niet meteen de meest sympathieke kerel en is een zo uitvergrote übernicht dat zelfs onze hoofdredacteur overweegt zich kaal te scheren en een nachtje te gaan baseballen op de volgende editie van Navigaytion. Maar ook voor hen, deze film zal over 20 jaar in ieder filmgeschiedenisboek opgenomen zijn en dan jij lekker zeggen dat je hem in de cinema gezien hebt.

Frank Moens Helemaal (niet) akkoord? Lees de