Les Barons

Genre: komedie | Duur: 1u51 | 2009 | Release: 4 November 2009 | Land: België | Regie: Nabil Ben Yadir | Cast: Nader Boussandel, Mourade Zeguendi, Jan Decleir, Amelle Chahbi, Monir Ait Hamou

Les Barons is een zeer genietbare komedie waarin duchtig wordt gespeeld met de clichés die de Marokkaanse gemeenschap in België omringen. Vooral de hoge mate van zelfrelativering, gecombineerd met een frisse visuele stijl maken deze film de moeite van een cinemabezoekje meer dan waard.

De film is ondertussen zelfs al het onderwerp geworden van een kleine hype. Al meer dan 100.000 mensen gingen Les Barons bekijken, en een Franse release is ondertussen ook verzekerd. Misschien ligt het succes - naast het feit dat het hier in België wel eens tijd werd voor een film voor en door allochtonen - vooral in de herkenbaarheid, want de kern van het verhaal draait rond het universele thema van het najagen van je eigen dromen wars van alle sociale geplogenheden.

En die sociale druk is heel wat voor een Marokkaanse Belg in Molenbeek, zo leren we. Hassan (Nader Boussandel) wil het liefst stand up comedian worden, maar durft noch zijn ouders, noch zijn vrienden hier iets over vertellen. Zijn vader wil immers het liefst dat zijn zoon in zijn voetsporen treedt bij de Brusselse vervoersmaatschappij. Zijn vrienden Mounir (Mourade Zeguendi, theateracteur bij onder andere de KVS) en Aziz weten dan weer dat enkel homo's op het podium willen staan. Gedrieën zijn ze "Les Barons", koningen van de wijk, gespecialiseerd in rondlummelen en links en rechts wat bijverdienen.

Gekleed in trainingsbroek en sportschoenen beantwoorden de baronnen volledig aan het stereotype van de Marokkaanse jongere. Maar regisseur Nabil Ben Yardir laat vanaf het begin zien dat hij vlot met de clichés weet om te springen. Het verschil in visie op Marokkaanse tradities tussen ouders en hun kinderen wordt aan de kaak gesteld, de rustige levensfilosofie van de baronnen wordt op leuke manieren geduid (autogordels, negen spelfouten in een zesletterwoord,...) en we leren hoe het komt dat alle Marokkanen met een dure auto rondrijden.

Het luchtige verhaal wordt knap versterkt met allerlei leuke visuele vondsten. Zo komen les barons bijvoorbeeld als volleerde actiehelden uit het werkloosheidskantoor gewandeld. Via overpeinzingen rechtstreeks tot de camera, of enkele vlot gemonteerde (dag)dromen gunt scenarist en regisseur Nabil Ben Yadir ons meer inzicht in de denkwereld van Hassan, en zo in de moeilijkheden maar ook de broederschap van het baronnenbestaan.

Hoewel de prent tegen het einde aan kracht verliest, bewijst Les Barons moeiteloos dat humor nog steeds de beste manier blijft om moeilijke zaken bespreekbaar te maken. Een aanwinst voor de Belgische cinema.