Clean

Heroïneverslaafde weduwe van een rockstar moet wegens bezit de nor in, probeert af te kicken en wil het kind dat al jaren bij zijn grootvader (Nolte) en zwaar zieke grootmoeder woont, terug leren kennen. Goeie film? Ja! Want?

Maggie Cheung! Van tien tot achttien op school in Engeland, terug naar de Zuid-Chinese zee, eerste eredame bij Miss Hong Kong, een hoop lokale actiefilms met Jackie Chan. Een actrice-prijsje in Berlijn. En dan: Olivier Assayas' ogen vallen zowat uit hun kassen als hij haar op het scherm ziet. Hij engageert haar voor een film met als onderwerp... een Franse regisseur die de Aziatische actrice Maggie Cheung in zijn film wil laten meespelen. Die prent, het wat overgewaardeerde Irma Vep, kende een succesvolle passage in New Yorkse art houses en op het filmfestival van Rotterdam. Cheungs wereldwijde carrière was gestart. En haar privé-leven: een dik jaar nadat de film af was, trouwde ze met Assayas (Demonlover).

Ook wij werden helemaal gek van de Aziatische topactrice toen ze In The Mood for Love en Hero maakte, waarin ze telkens gekoppeld wordt aan Tony Leung. Twee keer op een heel verschillende manier, twee keer bijzonder intens. Het leverde haar internationale adoratie op, maar ook een scheiding van Assayas. Geen erg echter: de twee zijn maatjes gebleven en bewijzen dat met dit bedrieglijk simpele melodrama dat hij speciaal voor haar schreef. Cheung blinkt er danig in uit dat ze een meer dan verdiende prijs voor beste actrice kreeg op Cannes 2004.

Was haar de Franse taal niet machtig zijn nog een thema in het vermelde Irma Vep, hier spreekt ze vlotjes Frans, Engels en Kantonees door elkaar. Dat is ook nodig, want de prent speelt zich af in Parijs, Londen en Los Angeles. We bevinden ons in de internationale underground muziekscène, die trefzeker wordt neergezet door goeie muziek (van Brian Eno en Mazzy Stars Dave Roback), geloofwaardige fuifplaatsen en een cameo van Tricky. De rocker wordt neergezet door één van Nick Cave's Bad Seeds, Cheung is als zijn vrouw Emily een manipulerende, vuilbekkende bitch met leren jekker.

Tot ze met de overdosis van haar vent en met afkicken wordt geconfronteerd. Haar schoonouders en de mensen uit haar vroegere entourage verwijten haar de drugsdode, haar kind wil haar niet kennen. Het drama komt er -zoals het in lower bodily genres hoort (melodrama en horror dan, vergeet de porno eventjes)- door de interactie met kinderen: het voor zijn leeftijd met een bijzonder sterk vocabularium goochelende joch wordt de speelbal tussen moeder Emily en grootvader Albrecht.

Clean is een mix tussen de aan de oppervlakte rustige films van Egoyan en het op één vrouwelijk personage toegespitste melodrama. Met een actrice als Courtney Love was dit misschien meer alledaagse kost geweest. Maar het is genieten geblazen. Omdat het muziekgebeuren geloofwaardig is uitgewerkt terwijl het op de achtergrond blijft, omdat Nolte in vorm is en omdat Cheung bewijst een actrice van formaat te zijn. De grande dame beleeft na een platonische romance als stijlvolle buurvrouw (In the mood for love) en een emotionele dubbeldood als jaloerse zwaardkunstenaar (Hero) een harde afkick als ex-rockchick. De eighties zijn dood, leve Maggie Cheung!

Jan Sulmont Helemaal (niet) akkoord? Lees de