Harry Potter and the Order of the Phoenix

Genre: Familiefilm | Duur: 2u18 | 2007 | Release: 11 Juli 2007 | Land: VS, Groot-Brittannië | Regie: David Yates | Cast: Daniel Radcliffe, Emma Watson, Rupert Grint, Gary Oldman, Ralph Fiennes, Imelda Staunton, Michael Gambon, Emma Thompson, Helena Bonham Carter, Brendan Gleeson, David Thewlis, Maggie Smith, Jason Isaacs, Alan Rickman, Robbie Coltrane

Voor de vijfde film rond de beroemde tovernaarsleerling kozen de producers dit keer voor een niet bepaald doorwinterd cineast. De Brit David Yates heeft wat televisiewerk gedaan (waaronder de uitmuntende serie State of Play en het mooie The Girl in the Café), maar belandt nu in een keer in een megaproductie. De man brengt het er aardig van af, al is Harry Potter and the Order of the Phoenix in de eerste plaats een voorgerecht dat ons zin moet doen krijgen in de zesde film, die overigens ook door Yates zal geregisseerd worden. Daarnaast moeten we vaststellen dat er met het oorspronkelijke doelpubliek - kinderen - steeds minder rekening wordt gehouden.

We vinden Harry terug op een in prachtig uitgefilterde beelden geschoten speelpleintje. De pesterijen van neefje Dirk lokken een heftige reactie uit van Harry. Er komt een storm opzetten en een kille voetgangerstunnel wordt ineens het decor van een nachtmerrie. De eerste vijf minuten van deze prent zetten de toon: hier zal gesidderd worden. Harry wordt groot.

Een en ander leidt tot een hoorzitting waarbij ons een bijzonder onsympathiek personage wordt voorgesteld. Dorothea Omber (met passend venijn gespeeld door Imelda Staunton uit Vera Drake) is van plan orde op zaken te stellen. Enkele politieke manoeuvres later en deze pseudo-gezellige tante wipt Perkamentus van zijn troon. Er zijn nieuwe tijden aangebroken voor Zweinstein. Harry zelf wordt intussen verscheurd door een innerlijke strijd. Voldemort tracht steeds meer vat te krijgen op de puber en dat vergt het uiterste van zijn krachten. De malaise op school geeft de indruk dat Harry er alleen voor staat, maar Sirius Black schiet zijn petekind te hulp, samen met de geheime orde van de feniks, bestaande uit tal van oude bekenden. Maar ook Harry's klasgenoten staan hem bij in een strijd die steeds bloederiger en gevaarlijker dreigt te worden. Wanneer de geschifte Bellatrix Van Detta (een rol die Helena Bonham Carter als gegoten zit) uit Azkaban ontsnapt, breekt de hel los.

Het is duidelijk dat de makers van deze franchise de verteltoon mee laten evolueren met de hoofdpersonages. Nu Harry stilaan volwassen wordt - hij mag ook voor het eerst een meisje kussen in deze prent - wordt de toon van de film grimmiger. Harry's demonen kunnen ook metaforisch bekeken worden, als voorstelling van de woelige tienerjaren. In het omkaderende verhaal meenden we ook verwijzingen naar de Holocaust, het kolonialisme of Kafka te herkennen, al gaat het om oppervlakkige suggesties. Toch is de strijd tussen de conservatieve Omber, gesteund door de regering, en de wijze Perkamentus, een leuk extraatje voor volwassenen. Hoewel er voldoende actie en avontuur overblijft, valt er voor jongere kijkers dus steeds minder pret te beleven. En als het spektakel hen toch weet te boeien, zal de mammie of pappie nooit veraf moeten zijn. De film kent enkel best wel benauwende momenten.

Toch blijven de pijnpunten van alle vorige films ook hier opduiken. Enerzijds is er de rommelige vertelstructuur. Eens te meer rennen de personages van hot naar her en blijven er maar nieuwe figuren en fenomenen opduiken. Heel wat personages komen ook nauwelijks aan bod, wat jammer is, gezien de vele grote Britse namen die hen neerzetten. Alles welbeschouwd gebeurt er ook bijzonder weinig in deze film. Hier worden duidelijk slechts de fundamenten gegoten voor een groots vervolg, al gaat er wel een belangrijk personage het hoekje om. Anderzijds zijn er de jonge acteurs: Daniel Radcliffe blijft als acteur wel worstelen met grote emoties, maar heeft wel aan présence gewonnen. Emma Watson en Rupert Grint worden echter steeds overbodiger. Hun personages zijn nauwelijks van belang en de twee jonge sterren struikelen met elke zin of gezichtsuitdrukking. Ook de andere jonge acteurs overtuigen nauwelijks. De uit meer dan 15.000 meisjes geselecteerde Evanna Lynch, die Luna Leeflang speelt, is behoorlijk irritant.

Laat ons het daar bij laten wat het muggenziften betreft. Harry Potter and the Order of the Phoenix is een weliswaar bombastisch en te vaak kunstmatig aandoend spektakel, maar ook een zeer entertainende, kleurrijke, wervelende en spannende avonturenfilm geworden die als verfilming van een lijvige en best wel leuk bedachte reeks geslaagd kan genoemd worden. Maar toch blijven we hopen dat minstens een van de nog twee op stapel staande verfilmingen ons eens echt bij ons nekvel grijpt.