The Human Stain

Bij aanvang van deze productie moeten de makers in gedachten al plaats hebben gemaakt voor wat Oscars. Als je klasbak Anthony Hopkins en superster Nicole Kidman kan strikken voor een stevig drama gebaseerd op een intelligente bestseller, heb je inderdaad potentieel in handen. Twee acteurs die zich volledig durven geven, en een verhaal dat wat complexer en gedurfder is dan wat we doorgaans voorgeschoteld krijgen: dat zou wel eens goud kunnen opleveren. Maar nu blijkt: 'The Human Stain' stelt bedroevend weinig voor.

Philip Roth's gelijknamige roman is geïnspireerd op de nieuwe Amerikaanse moraal, ontstaan nadat de jurk van een welbekende stagiaire in het witte huis werd bevlekt, eind jaren '90. Plots waren de Verenigde Staten in de ban van rechtse moraalridders zoals aanklager Kenneth Starr en werd een president gedwongen zijn vuile was uit te hangen. Een misplaatste correctheid die gerust naast de heksenjacht uit de jaren '50 mocht staan. Roth is nooit mild geweest voor de Amerikaanse pers, het politieke establishment, het onderwijs en de maatschappij in het algemeen en vond in deze hele poppenkast inspiratie voor een nieuwe roman. Daarin maken we kennis met Coleman Silk, een universiteitsprofessor die in een schandaal belandt nadat hij - onterecht - beschuldigd wordt van racisme. De heisa wordt zijn vrouw teveel en de op wraak beluste Silk spreekt schrijver Nathan Zuckerman aan om zijn verhaal in een boek te gieten. Daarnaast vindt hij zijn laatste liefde in schoonmaakster Faunia, amper half zijn leeftijd. De nieuwe passie maakt dat hij een geheim uit het verleden eindelijk bekend durft maken, maar de tussenkomst van Faunia's gestoorde ex-echtgenoot levert dan weer een nieuw gevaar op.

De filmversie werd in de eerste plaats ontdaan van overbodig bevonden personages en situaties. Zo heeft Coleman geen kinderen, komen we niets te weten over de psychiatrische behandeling van Faunia's ex, en worden Colemans zus en het hoofd van de faculteit gereduceerd tot figuranten. Noodzakelijke ingrepen misschien, maar wiens idee was het alle scherpte en kritiek maar meteen mee weg te kieperen? 'The Human Stain' is een zeer dun doorslagje geworden van het knappe boek, en wordt door regisseur Robert Benton bovendien zo weinig samenhangend verteld, dat het ook nog eens vervelend wordt. Coleman en Faunia zijn eentonige, oppervlakkige personages, en Hopkins en Kidman weten duidelijk ook niet wat er mee aan te vangen, getuige het kille, weinig geloofwaardige toneelstukje dat ze opvoeren. Ed Harris, nochtans een geweldige acteur, is als Faunia's ex al evenmin overtuigend. Enkel Gary Sinise komt er ongeschonden vanaf in de rol van Zuckerman.

Deze helaas banale vertelling kent zijn beste momenten dan ook in de flash-backs, waarin Wentworth Miller en Jacinda Barrett als de jonge Coleman en zijn vriendinnetje bewijzen geen bekende snoet nodig te hebben om het publiek te betrekken. Coleman's verraad aan zijn origine en de gevolgen voor zijn omgeving zijn best boeiend, en zelfs aangrijpend. Maar het is een druppel op een hete plaat, want deze scènes zijn schaarser dan de dode materie er omheen. Een weinig interessante, veel te ernstige film en een wel zeer slechte adaptatie.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de