All the Real Girls

?Let?s dip our balls in whiskey and get the girls drunk?: na een slepend, donker gefilmd openingskwartier denk je dat er plots schwung in de zaak komt. Het zeer brede beeld maakt tableaus van personages in een Amerikaans hinterland, af en toe blijft dialoog als ?Jij bent de eerste persoon bij wie ik zin heb om langer dan vijf minuten te praten? in de oren resoneren. Liefde voor de outcast, wie kan dààrtegen zijn? Inzake overbodig toegevoegde scènes van een soort stock-car race of uitgebakken humor als bij het ergens aankomen met de wagen zonder verder commentaar een hekje rammen zijn we echter als vanzelfsprekend contra.

All the Real Girls heeft een intrigerende setting en een goed uitgangspunt: in een kleurloos Amerikaans stadje waar niemand ooit wegraakt en de meesten neuroten zijn, ontspint zich realo-romantiek tussen een twentysomething die de helft van de lokale vrouwen al heeft gehad en een achttienjarige maagd. Tenminste, zo worden hun liefdesverledens ons door verschillende vertellers aangereikt. We ervaren nooit enige consistentie tussen wat de personages worden verteld te zijn en tussen wat we van hen zien. En hoewel dat met off-screen real-life meisjes en jongens ook al eens voorvalt, maakt dat het moeilijk het fragmentarische, mistroostige verhaal over de teloorgang van een té aloverheersende liefde te slikken. ?Show them, don?t tell them?? Soms wel, ja.

Jan Sulmont Helemaal (niet) akkoord? Lees de