Carrie

Carrie is een speciaal meisje. Haar moeder, een godsdienstfanate, houdt haar onder een strikt regime, zelfs in die mate dat Carrie op haar 17de nog niet weet wat maandstonden zijn. Als ze in de damesdouches begint te menstrueren, weet ze dan ook niet wat haar overkomt- tot groot jolijt van de andere meisjes. Sue, een klasgenote, wil haar helpen en dwingt haar vriend om Carrie mee uit te vragen op het Prombal. Margaret, het meest populaire meisje van het jaar, kan dat echter niet verkroppen. Op het prombal gieten zij en haar vriend een emmer varkensbloed over Carrie, net op het ogenblik dat die gekroond wordt tot koningin van het prombal. Een furieuze Carrie laat al haar telekinetische krachten los.

Stephen King kwam op het idee voor zijn debuutroman toen hij als vakantiejob de meisjestoiletten van een middelbare school kuiste. "Ik verwonderde me over het feit dat er aparte douchehokjes waren," vertelt hij, "en begon na te denken over wat er zou gebeuren als al die meisjes samen moesten douchen. Toen ik daarenboven een roestvlek zag die sterk op bloed leek, was er een idee geboren." Voor de rest van het verhaal ging King terug naar zijn eigen middelbareschooltijd, een periode die hij, dixit King, "met elke vezel in mijn lichaam haatte". Toch herinnerde hij zich twee vroegere klasgenoten. Eén meisje droeg jaar in jaar uit dezelfde kleren. Ironie van het noodlot: de dag dat ze trots een andere outfit droeg, werd ze des te harder gepest, immers, "het is heel veilig voor de groep om mensen in hun vroeger hokje te houden". De moeder van een ander meisje vroeg de piepjonge King "of hij al gered was door de heiland." King reïncarneerde de twee tot Carrie. Saillant detail: één van de twee meisjes die model stonden voor Carrie pleegde zelfmoord, het andere stierf na een volgens insiders ongelukkig leven. Allebei hebben ze niets geweten van het monstersucces van Carrie.

Ruim 25 jaar en ontelbare herdrukken later, kan King het succes van zijn debuutroman nog steeds niet verklaren. King: "Vanaf het begin had ik een bloedhekel aan Carrie. Ik heb ook nooit begrepen waarom Sue haar wou helpen. De echte horror van Carrie zit misschien in het feit dat ik destijds bij de massa hoorde, degenen die niets ondernamen om die gepeste meisjes te helpen". Het dient gezegd: het boek is, in vergelijking met de rest van Kings oeuvre, geen hoogvlieger. Een slordige opeenstapeling van politieverslagen, getuigen uit de tweede en derde hand moeten de illusie van authenticiteit in de hand werken -een procédé dat hier duidelijk niet werkt.

Brian De Palma verwerkte Kings tweestuiversroman echter tot een briljante film. Piper Laurie gooit alle remmen los als Carrie's half waanzinnige, door godsdienst verteerde moeder. De scènes in het donkere ouderlijke huis ademen een zeldzaam huiveringwekkende claustrofobische sfeer uit. Sissy Spacek is perfect gecast als Carrie. Ze incarneert waanzin, naïviteit en koelte tegelijk. De special effects in de sequentie waarin ze al haar duivels ontbindt zijn voor 1976 best te pruimen. Let op een nog jonge John Travolta als het vriendje van Carrie.

Carrie is niet de ultieme King-huiverfilm. Daarvoor is Kubricks adaptatie van 'The Shining' te goed. Maar: De Palma tovert hier lood om tot goud. Goud waar je de koude rillingen van krijgt.

Helemaal (niet) akkoord? Lees de