My Brother?s Summer

De kleine Sergio is het enige kind van een Italiaans gezin. Hij is gewend op zijn eentje te spelen en laat zijn fantasie volop bruisen. Wanneer mama en papa aankondigen dat er een tweede kindje in de maak is, weet Sergio niet hoe te reageren. Zijn verbeelding laat hem alvast kennis maken met dit broertje of zusje. Zo stelt Sergio vast dat dit kind vast alle affectie van de ouders zal krijgen en hem niet meer in staat zal stellen alleen te spelen.

Dit filmpje slaagt erin met beperkte middelen zeer goed weer te geven wat in het hoofd van een kind omgaat. De hoofdacteur is spontaan en overtuigend, de situaties vaak innemend en grappig, en de vele scènes waarin zijn fantasie de overhand neemt, zijn treffend weergegeven. Toch zijn deze scènes in dezelfde, plat-realistische stijl gefilmd als de rest van de film, en dat doet wat amateuristisch aan. Anderzijds is het wellicht een bewuste keuze, en is het best charmant Sergio met een keukentrapje de maanlanding te zien naspelen.

?My Brother?s Summer? is stilistisch gezien wel een beetje bizar. Zo verwijzen de decors, attributen en kleding duidelijk naar de jaren ?70, en eigenlijk is ook het camerawerk zo traditioneel dat er een sterk vermoeden is dat deze film écht uit de jaren ?70 dateert. Als een dergelijk kleinschalig project zijn production design op die manier zou weten te sturen dat het zelfs niet meer te geloven is dat het om een nieuwe film gaat, is dat een sterk staaltje film maken. Anderzijds is er niets anders dat er op wijst dat regisseur Reggiani zo?n supertalent is.

Opmerkelijk is het slot. Dat speelt zich vijf jaar later af en Reggiani wachtte ook effectief vijf jaar om het einde te filmen, zodat hij dezelfde hoofdrolspelers kon gebruiken.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de