Scooby-Doo
Genre: Kinderfilm
| Duur: 1u27 | Release: 17 Juli 2002 | Land: | Regie: Raja Gosnell | Cast: Freddie Prinze, Sarah Michelle Gellar, Matthew Lillard, Linda Cardellini, Rowan Atkinson
In een ver en grijs verleden meen ik me te herinneren ooit kind te zijn geweest. En als ik mijn ouders mag geloven zat ik - die jeugd van toen toch ook he - nogal veel voor de televisie. Naast Alheimer op mijn 25ste, een melkwitte huid en een bokaalglazen bril heb ik er alvast wel een cultureel verantwoorde kennis aan kinderfeuilletons en tekenfilms aan over gehouden.
Ik weet me al evenzeer te herinneren dat, net zoals nu trouwens, je voor iedere goede tekenfilm of serie er twee, drie slechte had die ertussen werd geprogrammeerd. Voor iedere Donald Duck had je 5 Mickey Mouses van voor de oorlog, iedere Merlina een Postbus X, iedere Flintstones een Jetstone, iedere Kabouter Plop een Big & Betsy.. Tekeningen waren duidelijk sneller gemaakt (wie zegt dat kinderen het verschil niet zouden zien), het verhaal trok op niets en werd uitgemolken tot in der treure. Scooby-Doo was zo'n tekenfilm, een irritante hond, een lullig verhaal en slecht getekend.
Nu is het blijkbaar de trend jeugdsentiment te creëren (denk aan Spider-Man, de comic die in België zo goed als niet verkocht werd). Laat ons daarom duidelijk zijn: voor mij heeft Scooby-Doo alvast geen goede herinneringen.
Dat men er toch een film over wilde maken zal dan wel met zuiver idealisme te maken hebben, niet dan ? Nu zag de distributeur de bui wel hangen en besloot Warner Bros alvast de gehele pers met familie uit te nodigen naar hun pretpark, Six Flags te Waver.. Waarom ook niet, de film is immers voor kinderen, niet voor de zielloze afgestompte schimmen van filmjournalisten..
Samen kregen we te zien dat Mystery Inc., de 'groep' rond Scooby-Doo, jammerlijk gesplit is, maar dat ze elk afzonderlijk werden uitgenodigd door de heer Mondavarious, eigenaar van een griezelpretpark. Mondavarious (Rowan Atkinson) vreest namelijk dat zijn eiland behekst is, alle tieners worden er namelijk nogal depressief en aggressief. Gewoon puberteit als u het ons vraagt, maar zo eenvoudig is het natuurlijk niet. En met al die rare voodoo-mannen zal er wel sprake zijn van een vloek, of lijkt dit alleen zo ?
Het voordeel kinderen uit te nodigen op een persvisie is dat je als volwassene kan denken dat hoewel je het zelf maar niets vond het kindergelach je doet overtuigen toch met een leuke film te maken te hebben. Het wordt natuurlijk des te erger wanneer ook de kinderen zich sierlijk lijken te vervelen.
De visie was natuurlijk in het Engels.. Maar dan nog.. sommige grappen lijken me - conservatieve knorpot die ik ben - nogal cru.. ("Niets is zo beschamend als jij Scooby toen je aan je penis likte tijdens het trouwfeest"), andere grappen nogal goedkoop (zoals een scheet- en boerwedstrijd).
Deze volwassene kon zich alvast niet amuseren.. Het verhaal is totaal, totaal niet interessant, de hond weinig overtuigend geanimeerd en, zoals in de series, bovenal irritant. Ook het optreden van Atkinson kan op geen moment de film uit de drek verheffen. Scooby-BOO was dan ook de kreet die jong en oud unaniem door het hoofd spookte al aanschuivend voor de Tornado.