Eye of the Beholder

Nu heb ik niets tegen films met enig diepgang. Verder hou ik van films waar personages ietsje meer karakter krijgen. Maar een film zonder plot of een film die artistiek wil zijn maar duidelijk valse ambities heeft smaakt me altijd als stront in de mond.

Eye of the Beholder is zo'n film. Ewan McGregor speelt een spion die waarschijnlijk in dienst werkt van de MI5.

Een naam heeft onze spion niet, een ware mister X dus. Hij krijgt de opdracht om een zakenman te volgen. Uiteindelijk wordt de man vermoord door wat zijn minnares lijkt te zijn. Onze spion raakt hierdoor danig in de war en kweekt een ware obsessie voor Joanna. De passie gaat zover dat hij tegen het bevel van zijn opdrachtgever in de vrouw blijft volgen. Een opdracht loopt uit in een ferm portie stalking.

De spion volgt de vrouw overal op de voet. Joanna zelf krijgt af te rekenen met enkele huurmoordenaars die het op haar hebben gemund. Joanna zelf is een soort nymfomane die er plezier in lijkt te scheppen om mannen juist voor de sexuele daad te vermoorden.

Ofwel heb ik de film helemaal niet begrijpen ofwel is dit het soort film dat je over 1 maand als in de videotheek kan vinden. Ik opteer voor het tweede. Eye of the Beholder is duidelijk niet de actieprent die het wenst te zijn. In tegenstelling tot wat de bedoeling is krijg je geen enkel inzicht in de personages. Je gaat met meer vragen dan antwoorden de filmzaal buiten. Nu betekent dit wel dat de film je aan het denken zet maar je vraagt je al vlug af of het wel de moeite is om lang bij de film stil te staan.

Eye of the Beholder kan je het best vergelijken met een roalercoaster. Met dit verschil dat je steeds maar hoger en hoger gaat terwijl het einde van het spoor niet in zicht komt. Uiteindelijk zit je in een bakje 90 meter boven de grond en valt de electriciteit uit. Het gevolg is dat je te voet via een ladder terug naar beneden moet kruipen. Je hebt betaald voor de rit maar je hebt niet de kick gekregen die je verwachtte. Jongens wat ben ik toch goed in het verzinnen van metaforen.

Het enige leuke moment in de film is zonder twijfel de cameo van Jason Priestley.

Je zou zowaar gaan denken dat de jongen kan acteren. Het zal wel een moment opname zijn. Dat moment in je leven dat je denkt alle vragen in het leven te kunnen oplossen. Jezus wat voor shit kraam ik hier toch allemaal uit. Eenvoudig gezegd: huur liever een video.

Edwin Colebunders Helemaal (niet) akkoord? Lees de