Hitchhiker's Guide to the Galaxy

The Hitchhiker's Guide to the Galaxy is een fenomeen. Via Thom Yorke en de ontwikkelaars van de vertaaldienst van Altavista kent zelfs wie het radiohoorspel, de boeken of de televisieserie aan zich voorbij liet gaan, termen en frasen als Paranoid Android, OK Computer en Babelfish. Zoals u al uit onze uitgebreide preview kon bevroeden, zat de K.U.T-redactie dus op bijzonder hete kolen: waar bleef die bioscoopversie? Het is spijtig genoeg onze plicht u te moeten melden dat Hitchhiker's Guide, the movie beter ergens in de ruimte dan in het multiplex gekatapulteerd was.

Maar laat ons niet overdrijven. Elke film waarin personages plots in sofa's veranderen, grote rechtoplopende padden poëzie reciteren en Stephen Fry pseudo-filosofische voice over teksten declameert, is enige K.U.T-sympathie waard. Zéker als acteurs van het kaliber Mos Def, Martin Freeman (Tim uit The Office) en Sam Rockwell zich wagen aan Britse humor à la Monthy Python. Of toch een verdienstelijke poging ertoe ondernemen.

En toegegeven, het eerste kwartier zit goed. Na een grappige muzikale ouverture met dolfijnen, zien we hoe Arthur Dent door zijn maat Ford Prefect van de imploderende aardbol wordt gered. Onze planeet wordt vernietigd door buitenaardse ruimteschepen; Ford en Arthur liften vrolijk met zo'n schip mee. Dat kan, omdat Ford zelf een alien blijkt te zijn. Jammerlijk hebben de Vogons (de padachtigen waarvan sprake) die aan het roer van het schip en voor het vernietigen van de aarde garant staan, het niet erg op de lifters begrepen hebben. "Resistance is useless", balken ze.

Leuk, grappig en entertainend tot daaraan toe. Maar in de opeenstapeling van sinistere planeten, coole gadgets en bizarre wezens die daarop volgt, wil debuterend regisseur Jennings te veel ineens. Enerzijds ligt het tempo te hoog om de droge onliners te behappen, anderzijds remmen de belerende, met niet erg geïnspireerde animatiebeelden gelardeerde citaten uit de Guide de flow slag om slinger af. Plus: een overdaad aan reactieshots, een hoop one trick pony personages (paranoid android Marvin is voortdurend depressief, Rockwells 'Zaphod Beeblebrox' voortdurend irritant) en serieus afgekalfde ironie. Neen, na het zien van deze prent die het over "het leven, het universum en Alles" wil hebben kom je bepaald van een bekaaide reis terug.

Jan Sulmont Helemaal (niet) akkoord? Lees de