Enemy at the Gates

Genre: Oorlogsdrama | Duur: 2u13 | 2001 | Release: 14 Maart 2001 | Land: Groot-Brittannië, Frankrijk, Duitsland | Regie: Jean-Jacques Annaud | Cast: Joseph Fiennes, Jude Law, Rachel Weisz, Ed Harris, Matthias Habich, Bob Hoskins

Tijdens WOII voeren de Russen en de Duitsers strijd om de stad Stalingrad. Zoals zovele jonge Russen offert ook Vassili Zaitsev zich op om te vechten voor zijn vaderland. Hij bezit een vaardigheid die hem de oorlog lijkt door te helpen. Zijn grootvader leerde hem als kind immers hoe je een perfecte sluipschutter wordt.

Wanneer Krushchev na talloze gesneuvelde Russen weer eens dreigt te ontploffen (Bob Hoskins, met gezwollen kop perfect gestalte gevende aan naderende eruptie), profiteert Vassili's vriend Danilov om op een goed blaadje te komen te staan bij zijn oversten door zijn propaganda-strategie uit de doeken te doen: Vassili als onoverwinnelijke schutter opvoeren als een soort mascotte van het Russische leger om zo het moreel bij de manschappen hoog te houden.

Dit plan lijkt aanvankelijk te werken en Duitsland ziet zich door Vassili's succes genoodzaakt een tegenstander op te stellen. Dat wordt majoor Koenig en hij krijgt als enige taak Vassili op te sporen en uit te schakelen.

Met Enemy at the Gates maakte Jean-Jaques Annaud de duurste Europese film ooit. Maar dat garandeert nog niet dat het de beste is. Na een zondermeer indrukwekkende openingsscène moet harde realiteit wijken voor een geromantiseerde versie van de oorlog. Jude Law en Rachel Weisz mogen dan wel onder de modder zitten, ze zien er toch te gezond uit om door te gaan voor soldaten. Het verhaal kent nog wel meer mankementen en niet alle acteurs zijn even goed. Joseph Fiennes charmeerde de kijker nog in Shakespeare in Love, maar weet nu amper te overtuigen.

Een meeslepende, zij het wat te geromantiseerde oorlogsprent

Ondanks de oubollige stijl weet Enemy at the Gates te boeien. Heel wat scènes zijn bijzonder sterk en Annaud weet de spanning meermaals ten top te drijven, vooral dan in de strijd tussen de twee mannen. Daar heeft Ed Harris wel wat mee te maken. Hij is zondermeer de sterkste acteur in deze film. Jude Law, voor het eerst in een belangrijke hoofdrol, doet het ook niet slecht, maar zijn Vassili mist af en toe wat ballen. Voor een genadeloze killer is hij net iets te soft.

Enemy at the Gates is dus best wel onderhoudend en is in zijn genre niet slecht. Maar een oorlogsklassieker zal het wel niet worden. En als Rachel Weisz nu niet in The Mummy had gespeeld, hadden we kunnen zeggen dat alle acteurs heus al betere dingen hebben gemaakt.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Danilov heeft spijt van zijn verraad tov Vassili en offert zich op in de strijd. Vassili krijgt hierdoor de kans Koenig uit te schakelen, met een mooie knal door zijn hersens, en vindt nadien de doodgewaande Tania terug in een ziekenhuis, waarna ze elkaar eeuwig trouw beloven.