Dreamcatcher

In 'Dreamcatcher' - naar een roman van Stephen King - trekken vier vrienden er een weekendje op uit. Hun verblijf in een hut temidden van een door een sneeuwstorm geteisterd woud is amper begonnen, of een aantal bizarre gebeurtenissen komt het uitje verstoren. Een zieke en verdwaalde jager, een bevroren vrouw, vluchtende dieren en een legerhelikopter die hen waarschuwt binnen te blijven, maken er een alles behalve normale nacht van. En dan moet alles eigenlijk nog beginnen! Want het viertal is ongewild terechtgekomen in een strijd tussen het leger en vijandelijke aliens.

De makers van deze film - regisseur Lawrence Kasdan en scenarist William Goldman, die ook al King's 'Heart in Atlantis' naar de knoppen hielp -, hebben het moeilijk gehad om de lijvige roman in een filmscenario te gieten. King heeft er altijd voor geopteerd zijn personages uitgebreid voor te stellen. Hun (vaak traumatiserende) jeugdjaren, dromen en gedachten kwamen rijkelijk aan bod, in een poging enige psychologische diepgang te creëren. In 'Dreamcatcher' hebben de vier hoofdpersonages een speciale gave, die ze in hun kindertijd kregen omdat ze zich over een autistisch jongetje ontfermden. Aangezien dit aspect van het verhaal erg belangrijk is voor de verdere ontwikkelingen, moet de film er dus ook de nodige aandacht aan besteden. Bovendien verblijven de vrienden in hun gedachten wel eens in een vierde dimensie, dat zich manifesteert onder de vorm van een pakhuis waar hun herinneringen opgestapeld liggen. Dit allemaal in één film willen stoppen, is een grote vergissing geweest.

Het samengaan van die diverse verhaalaspecten levert immers een rommelige en oppervlakkige film op. Bovendien komt het bovennatuurlijke element van het verhaal helemaal niet over, en in combinatie met een buitenaardse invasie, krijg je dan een conflict van verhaalstijlen dat het publiek in verwarring brengt. Maar het ergste is wel dat het horroraspect verre van origineel is, en bijgevolg voor weliswaar af en toe spannende, maar banale en zoutloze cinema zorgt. Een doorsnee aflevering van 'The X-Files' is een meer opwindende ervaring.

Het talent van de cast is dus compleet verspild, en van Lawrence Kasdan, de man die voor de toch wel erg mooie films 'The Big Chill', 'Grand Canyon' en 'The Accidental Tourist' zorgde, hadden we véél meer verwacht. 'Dreamcatcher' kan helaas niet meer bieden dan wat halfslachtig, inspiratieloos gegriezel, dat het publiek hier en daar (zelfs ongewild) aan het lachen brengt. Zelfs het soort mensen dat - onverklaarbaar genoeg - af en toe 'zijn verstand op nul wil zetten', zal 'Dreamcatcher' maar niks vinden.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de