Respiro

Respiro is een kleine Italiaanse film, die aardig wat prijzen wegkaapte, zoals in Cannes de grote prijs van de kritiek, en niet onverdiend. Respiro was een serieuze hit in Italië in 2002, en is nu ook bij ons te zien.

De film speelt zich af op het eiland Lampedusa, tussen Sicilië en Libië, en focust op één gezin, dat bestaat uit de licht excentrieke Grazia, de liefhebbende echtgenoot Pietro, zoonlief Pasquale die nogal sterk aan z'n moeder gehecht is, en dochterlief Marinella en de kleine Filippo.

Allen hebben ze wel iets dat indruist tegen de conservatieve moraal van het eiland. In de eerste plaats Grazia (een superbe Valeria Golino, die we kennen van o.m. Rain Man en The Indian Runner), die nogal vrijgevochten is en ademruimte nodigheeft. 'Respiro' betekent trouwens "laat me los". Wanneer de dorpsgemeenschap ermee dreigt haar naar een 'kliniek' in Noord-Italië te sturen, loopt ze weg van huis. Haar lieveling, Pasquale, ondersteunt haar daarin door haar te helpen zich te verbergen, maar je kunt niet de rest van je leven in een grot blijven leven...

Naast de mooie karaktertekening van de verschillende personages, is de film ook bijzonder grappig. Alle gezinsleden hebben wel iets lieflijks over zich: Pasquale's moederliefde, de trouwe man Pietro die zwicht onder druk van de gemeenschap maar z'n vrouw aanbidt, de kleine Filippo die iedereen het leven op hilarische manier zuurmaakt, de dochter Marinella die begint te flirten met de kersverse politieman.

En volgend citaat zegt veel over de sfeer van de film. Wanneer de politieman Marinella gebiedt te stoppen met haar vespa, roept ze "Ik kan niet stoppen, want ik stink." Ze werkt immers, net als alle vrouwen van het eiland, in een visverwerkingsbedrijf..

Respiro is dus een emotioneel en grappig filmpje, en licht surrealistisch - sommige episodes doen wat denken aan de films van de Spaanse Julio Medem, Los amantos del cerclo polar of Lucia y el sexo. Men vergelijkt Respiro ook wel eens met de neorealistische klassieker van Visconti, La terrra trema, omdat die ook over het leven in een visserdorpje gaat, op locatie gefilmd is, in dialect, met niet-professionele acteurs, maar de thematiek is hier toch veeleer romantisch-lyrisch dan sociaal bewogen.

Respiro is ook zeer mooi in beeld gegeven, en vergezeld van prachtige atmosferische muziek van jazz-tenorsax-legende John Surman. Met de Zuiderse zon erbij alles om uw hart te veroveren.

Pascal Vandelanoitte Helemaal (niet) akkoord? Lees de