Bad Company

Genre: Actiekomedie | Duur: 1u56 | 2002 | Release: 17 Juli 2002 | Land: VS | Regie: Joel Schumacher | Cast: Anthony Hopkins, Chris Rock, Matthew Marsh, Kerry Washington, Peter Stormare, Gabriel Macht

Het feit dat de voornaamste troef van deze actiekomedie het koppelen is van een blanke klasse-acteur (Anthony Hopkins) en een (in de VS) populaire zwarte komiek (Chris Rock), deed ons al bij voorbaat gruwelen. Showtime, het gedrocht waarin Robert DeNiro zich belachelijk maakt naast Eddie Murphy, hebben we immers nog niet goed verteerd. Is het dan niet begrijpelijk dat we sceptisch staan tegenover alweer zo'n formulefilm waarvan de plot eerder door de marketing-afdeling lijkt geschreven te zijn dan door echte scenaristen?

Bovendien stond Joel Schumacher aan het roer van deze film. Deze veredelde etalagist zorgde de voorbije jaren voor heel wat box-office hits, maar wist de filmcritici zelden te bekoren. Dieptepunt was het monstrueuze Batman & Robin, de allerslechtste film van de laatste 10 jaar. The Client, Flatliners, A Time to Kill & Batman Forever waren al verteerbaarder, maar 8 MM en Flawless (alweer zo'n onnozele komedie waarin DeNiro zich belachelijk maakte) waren dan weer prullen. De enige films waarvoor deze gewezen decorateur nog wat krediet verdient zijn Falling Down, waarin bij Michael Douglas de stoppen doorslaan tijdens het wachten in een fille op een snikhete dag, en Tigerland, een rauw drama over de Vietnamoorlog. Het grootste probleem met Schumacher is dus zijn compleet gebrek aan persoonlijke stijl en het wisselende niveau van zijn films (hoewel hij volgens ons nooit echt een topfilm zal maken). De twijfels rond Bad Company groeien nu bij u ook gestaag, hoop ik.

En er komt geen eind aan het slechte nieuws. Producent van de film is Jerry Bruckheimer, een uiterst succesvolle ondernemer in Hollywood, maar ook de man die ons Bad Boys, The Rock, Con Air, Armageddon (de op één na slechtste film van de laatste 10 jaar), Gone in 60 Seconds en Pearl Harbor bracht. Wansmakelijke films die aan elkaar hangen van ontploffingen en achtervolgingen, en het niveau van de doorsnee Amerikaanse film serieus deden dalen sinds eind jaren '80. Nu mag u alle hoop op een goeie film opbergen.

Dit alles om maar te zeggen: we waren enigszins bevooroordeeld bij het binnenstappen van de bioscoopzaal en het werd er niet veel beter op toen de plot zich voor onze ogen ontvouwde: de jonge CIA-agent Kevin Pope komt om tijdens een belangrijke opdracht. Dit brengt de missie ernstig in moeilijkheden, tot men ontdekt dat de man een tweelingbroer heeft. Jake is echter een doortrapte loser met een grote bek en dus een compleet tegenbeeld van zijn broer. Gaylord Oakes, een ervaren CIA-agent, moet Jake onder zijn hoede nemen en ervoor zorgen dat die binnen de 9 dagen de rol van zijn broer kan spelen. Het lot wil echter dat Kevin vloeiend Tsjechisch sprak, van klassieke muziek hield en zich stijlvol wist te kleden. Na de transformatie moet Jake dan de rol van zijn broer overnemen in een gevaarlijke strijd om een nucleaire bom, die een groot deel van New York in de as zou kunnen leggen. Klinkt u dit ook zo bekend in de oren? Natuurlijk wel, Bad Company is immers opgebouwd uit recyclagemateriaal. Alle klassieke en voorspelbare elementen uit het actiegenre zijn aanwezig. Eerst is er de samenwerking tussen een zogezegd 'odd couple', een duo dat bestaat uit twee zeer verschillende karakters (bij voorkeur een blanke en een zwarte, kwestie van een groot publiek aan te spreken), dat moet leiden tot conflicten en humoristische situaties (cfr. Lethal Weapon, 48 Hours, Rush Hour, Men In Black).

Dan is er de opleiding, iemand moet binnen een bepaalde tijd een ander persoon worden, bij voorkeur iemand die in het geheel niet op hem lijkt. Dan voeg je wat Oost-Europese en Russische gangsters met ondefinieerbare accenten toe, wat achtervolgingen, een bom met een digitale teller die razendsnel naar nul loopt en een wereldstad dreigt te vernielen, en een aantrekkelijk vrouwtje voor de romantische noot. Besprenkel met one-liners en klaar is je film.

Waren onze vooroordelen dan terecht? In mindere mate dan gedacht, eerlijk gezegd. Bad Company blijkt nog niet zo slecht te zijn als al de hoger genoemde redenen deden vermoeden. De plot is om zeep, daar is niets meer aan te doen, maar de actie-scènes zijn best opwindend en de film speelt zich grotendeels af in het wondermooie Praag. Bovendien tref je geen enkele ontploffing aan in Bad Company. En daar knelt dan toch opnieuw het schoentje: de film bevat véél te weinig actie om van een actiefilm te kunnen spreken. Ook is er de zoutloze, totaal ongeïnspireerde regie, de extreem flauwe humor, en de weinig spectaculaire cameravoering.

Anthony Hopkins kon niets meer goedmaken. Even mechanisch acterend als in andere films die hij zuiver om het geld doet, maar ergens toch nog vrij genietbaar, kan de man zijn eer nog redden, maar ons niet doen geloven in chemistry tussen hem en zijn co-star en zo komen we dan tot het grootste struikelblok van deze draak: de aanwezigheid van de hoogst irritante, onuitstaanbare en talentloze Chris Rock. Misschien zag u deze kerel, die zo herkenbaar is omdat hij beslist te veel tanden in één mond heeft, al aan het werk in de zwarte komedie Nurse Betty of de vierde aflevering van de Lethal Weapon-reeks, maar houden zo als dat niet het geval is. Zijn overige werk, waaronder zijn talloze komische shows, zijn ons in België godzijdank ook bespaard gebleven. Rock zorgde ervoor dat we de hele film door de neiging hard gillend weg te rennen moesten onderdrukken. Er schieten me woorden te kort om de overbodigheid van deze man in de filmwereld te beschrijven. Hij alleen al is een goeie reden om Bad Company compleet te negeren.