Memory

De ietwat gesloten Sylvia ontmoet in ongewone omstandigheden een man die zijn eigen bedoelingen niet lijkt te kennen. De kijker vraagt zich al snel af of de twee elkaar eigenlijk al kennen en welke rol het verleden speelt in deze kennismaking. Een opmerkelijke relatie krijgt vorm doorheen de zeer bekijkbare prent Memory.

Jessica Chastain speelt Sylvia als iemand die zich niet meer wil verontschuldigen voor haar zoeken naar veiligheid en de verstoring van sociaal verkeer die dat met zich meebrengt. Peter Sarsgaard - in Cannes bekroond tot beste acteur - dringt als de ongecontroleerde Saul haar wereld binnen zonder zich bewust te zijn van haar grenzen, maar wel vanuit diezelfde zoektocht naar houvast. Maar wat doet zo'n toenadering enerzijds met iemand wiens geheugen parten speelt omdat ze niets kan vergeten en anderzijds met iemand die net niets meer kan onthouden?

In dit delicate drama vindt de Mexicaanse cineast Michel Franco een subtiliteit die maar zelden voorkomt in zijn oeuvre. Hij benadert zijn thema's met afstand en laat de acteurs hun werk doen. Opvallend is het ontwijken van close-ups, waardoor de kijker meer vrijheid heeft om in te schatten hoe geladen een situatie is. In een cruciale confrontatie blijft de camera onbewogen en vormen alle personages hun eigen centrum. Knap om zo de sturing van de emoties uit de weg te gaan.

Een delicate verkenning van een ongewone relatie

Finaal is Memory echter ook wat vrijblijvend. De half sombere afloop is niet geheel bevredigend maar doet ook besluiten dat geen enkel ander einde dat wel had kunnen zijn.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de