Inside Out 2

De controlekamer van de 13-jarige Riley raakt aardig vol. Naast Joy, Fear, Anger, Disgust en Sadness duiken er immers nog een handvol figuren op, nu ineens een kanjer van puberteitsknop zijn intrede doet. De goedgemutste Joy moet met lede ogen aanzien hoe Riley haar onuitstaanbare kantjes begint te tonen en het controlepaneel aan haar ijverige handen ontglipt.

Het is na het heerlijke Inside Out opnieuw genieten van het kleurrijke clubje emoties dat de gevoelswereld van de ouder wordende Riley beheert. Ook de nieuwe personages zorgen voor leven in de keet. De conflicten zijn leuk bedacht en de situaties waarin de door nieuwe ervaringen overrompelde Riley belandt zijn geloofwaardig. Misschien zijn ze ook een tikkeltje te herkenbaar: de perikelen van een groepje tieners zorgen immers niet meteen voor de sterkste momenten uit de film en Riley blijkt verre van een interessant meisje te zijn.

Dus moet Inside Out 2 het vooral hebben van het gekrakeel in de gevoelswereld van Riley. Dit veelzijdige universum wordt opnieuw vindingrijk vormgegeven en aan een aardig tempo verkend. De grapjes zijn leuk, de dynamiek tussen de personages aangenaam. De animatie is vanzelfsprekend van het hoogste niveau.

Een sprankelende sequel die speels de puberteit verkent

Inside Out 2 is net als de eerste film een voltreffer. Het gegeven verrast natuurlijk niet meer, de figuurtjes stelen net iets minder de show - we denken met een krop in de keel terug aan Bing Bong - en finaal is de magie wat weg. Maar misschien moeten we de Joy in onszelf maar weer eens wat meer speelruimte geven.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de