Bad Times at the El Royale

Genre: Thriller | Duur: 2u21 | 2018 | Release: 24 Oktober 2018 | Land: VS | Regie: Drew Godddard | Cast: Jeff Bridges, Cynthia Erivo, Jon Hamm, Dakota Johnson, Lewis Pullman, Chris Hemsworth, Xavier Dolan

Drew Goddard mag zich de voorbije jaren dan al gemanifesteerd hebben als uitvoerend producent van tal van interessante fictie - waaronder de blockbuster The Martian en het hoogst genietbare 10 Cloverfield Lane - elke cinefiel zat toch te hopen op zijn tweede prent als regisseur, nadat hij in 2012 debuteerde met het magistrale horrorfestijn The Cabin in the Woods. De hooggespannen verwachtingen kunnen echter maar deels waargemaakt worden want Bad Times at the El Royale blijkt 140 minuten veelbelovend te zijn maar ook niet meer dan dat. 

In deze pulpy opgezette thriller treffen we een handvol personages aan die zich in een aftands motel bevinden op de grens tussen California en Nevada. Hun motieven worden niet meteen zichtbaar gemaakt, hun gedragingen zijn enigszins geheimzinnig, hun acties verrassend. Bovendien heeft het gebouw zelf een bijzonder creepy kantje: via de spiegels kan iemand in elke kamer binnenkijken. In de intro werd ons bovendien duidelijk gemaakt dat er onder de vloer van één van de kamers iets verborgen ligt. 

Goddard serveert ons al deze smakelijke elementen met een grijns van genoegen: elke vreemde wending, elk nieuw personage, elk mysterieus attribuut vergroot de hoop op een sensationeel verhaal dat ons uit ons bioscoopzitje zal blazen. Er wordt op een bedachtzaam tempo een sfeertje opgebouwd waarin alles mogelijk wordt geacht. De camera draait langzaam om zijn personages heen, de montage laat zich niet opjagen, de zwoele soundtrack hypnotiseert ons enigszins. De lang uitgesponnen solo van Darlene Sweet, een zangeres die voor de spiegel oefent, is illustratief voor de weigering van de film om blits of knallend uit de hoek te komen. Bad Times at the El Royale is een film als een oud gedistingueerd heertje: minzaam, stijlvol, vasthoudend aan vergane glorie maar viriel als het er op aankomt.

Maar uiteindelijk blijkt de plot jammer genoeg nergens gelaagder te worden en zit er onder die personages teleurstellend minder dan we verhoopten. De plot barst finaal gezien niet bepaald van inventiviteit en weet ons niet te overtuigen van de creatieve genialiteit van de filmmaker. Uiteindelijk blijken die 140 minuten voor een vrij beperkt relaas, een beetje met het publiek te spotten. 

De cast houdt het tempo aanvaardbaar. Jeff Bridges komt lekker dubieus uit de hoek, de nog onbekende Cynthia Erivo, die we straks aan het werk zien in Steve McQueen's Widows, speelt met verve een zangeres - wat een stem! -  en Lewis Pullman wordt misschien wel een betere acteur dan vader Bill. Maar het fijne ensemble kan niet verhinderen dat Bad Times... zich als geheel onvoldoende weet te profileren als een must-see.