10 Cloverfield Lane

Nog zelden bereiken ons Hollywoodfilms waarop niet maanden, zelfs jaren vooraf geanticipeerd werd via een uitgekiende marketingstrategie en bijhorende opwinding onder filmfans. Dat is alleszins wel nog eens het geval, voor 10 Cloverfield Lane, een project waarover vooraf niets geweten was en dat pas 2 maand voor de release gepromoot werd (via ondermeer een heel leuke trailer). Laat deze verrassende film echter nu net een flinke hype waard zijn - al zit de kracht van deze meeslepende thriller natuurlijk net ook in zijn kleinschaligheid.

In 10 Cloverfield Lane staat een jonge vrouw centraal die na een auto-ongeval ontwaakt in een schuilkelder, in het gezelschap van twee mannen. Wie precies welke bedoelingen heeft, laten we maar al te graag in het midden, maar dat onze protagoniste niet naar buiten mag, zorgt natuurlijk voor een onverwoestbaar uitgangspunt voor een thriller. Maar als – en we benadrukken die als – de titel van de prent verwijst naar het helemaal niet onaardige Cloverfield uit 2008, ook al een project van producer J.J. Abrams – kan je wel vermoeden dat binnen blijven misschien wel de beste optie is.

10 Cloverfield Lane is in alle opzichten een cinefiel genoegen, waarbij je tenen krullen van genot: de plot doet je meermaals op het puntje van je stoel plaatsnemen, de overdachte wendingen zorgen voor een heerlijke onvoorspelbaarheid, montage, geluid en beeld zijn grandioos in al hun subtiliteit. Dit soort entertainment ademt dan ook een grote liefde voor cinema uit. Het is duidelijk dat de makers filmfans zijn die hun Hitchcocks, Spielbergs en zelfs Shyamalans kennen. In de finale wordt de meegaandheid van de kijker niettemin flink gestretcht.

In alle opzichten een cinefiel genoegen, waarbij je tenen krullen van genot:

Mary Elizabeth Winstead heeft zich in het verleden al te vaak moeten tevreden stellen met karakterloze personages (A Good Day to Die Hard, The Thing, Abraham Lincoln Vampire Hunter) maar maakt zich de rol van strijdbare Michelle prachtig eigen. Die stoere vrouwelijkheid... wow! John Goodman steelt echter haast de show, in zijn beste rol in jaren. De lobbes mag zich van heel diverse kanten laten zien en weet uiteraard ook hier en daar wat humor aan boord te brengen.

Misschien kan 10 Cloverfield Lane wel de verrassing van het jaar genoemd worden. Niets deed vermoeden dat we een dergelijk superieure popcornfilm zouden geserveerd krijgen, van een deugddoende klassieke en bescheiden aanpak maar niettemin van begin tot eind intens en verrassend. De monsterblockbusters die onze cinemacomplexen overheersen zullen de film geen plekje gunnen terwijl hij hen in kwaliteit nochtans moeiteloos overklast.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de