The Sound of Belgium

Op 19 oktober 1988 stonden in de top tien Belgische singles behalve Sandra Kim, Front 242 (‘Headhunter’) en Frank Dingenen (‘Allez Maurice’) maar liefst vijf New Beat nummers, zoals ‘Ibiza’ van Amnesia en het onvermijdelijke ‘Sound of C’ van Confetti’s. Eind jaren 80 was België dan ook het epicentrum van de New Beat, een bijna stoemelings ontstaan genre dat duistere Electronic Body Music of New Wave op lager toerental en met hogere pitch bracht, met eclatant succes.

Deze heerlijke beukende, alternatieve geschiedenis van een Belgische natie die vecht voor haar right to party zet het een en ander in bepaald subjectieve context. Van de slag bij Waterloo over de kermisorgeldraaiers in de jaren twintig, langs de eerste soulcafés in Oostende tot de weekendlange XTC-raves in Boccaccio of Mirano, The Sound of Belgium zet knallende muziek onder een weelde aan feestelijke archiefbeelden.

“La Belgique, c’était lé pays de la disque hein”: oudstrijders als Lou De Pryck (“ik ging uit op Captagon en Heineken”) maar ook Ken Ishii en Joey Beltram vertellen sappige verhalen over de hoogdagen van de Belgische megadancings. CJ Bolland, Sven van Hees en R&S Records-oprichter Renaat Vandepapeliere getuigen hoe hun donkere, agressieve Belgische sound (“gelukkig”) totaal werd genegeerd door staatsradio BRT en mede daardoor een waanzinnig succes werd, eerst onder de commerciële radar maar uiteindelijk zelfs opgepikt door schlagerzangers - meteen de zwanenzang.

De aanstekelijke verhalen van die (zonder uitzondering rokende) talking heads worden lekker onderlijnd door een uitgekiende selectie tracks – eerste keer dat we Max Berlins ‘Elle et Moi’ opnieuw hoorden sinds Tom Barmans Any Way the Wind Blows. Onderweg passeren interessante weetjes rond de toenmalige muziekproductie en ook het drugsprobleem in de danstempels wordt niet uit de weg gegaan, met archaïsch aandoende beelden uit het VTM-nieuws en een opmerkelijke getuigenis van ‘At the Villa’ eigenares Laurence Vanloo.

Een heerlijke beukende, alternatieve geschiedenis van een Belgische natie die vecht voor haar right to party

De rebelse undergroundsfeer maakt The Sound of Belgium een crowdpleaser die mee het licht zag door crowdfunding – zo zagen we de hoofdredacteur van Kutsite.com op de aftiteling verschijnen. De co-financiers verdienen alle lof want regisseur Jozef Devillé leverde een parel af. Natuurlijk kan je een even waarachtig verhaal construeren rond muziekscènes met mondiaal heel wat meer impact, uit pakweg Detroit, Seattle of Manchester. Maar dat maakt dit Belgische verhaal van ontoombare feestneuzen en inventieve bricoleurs die le plat pays op zijn grondvesten lieten daveren niet minder heerlijke kost.

Jan Sulmont Helemaal (niet) akkoord? Lees de