Meisjes

Genre: Tragikomedie | Duur: 1u40 | Release: 19 Augustus 2009 | Land: België | Regie: Geoffrey Enthoven | Cast: Marilou Mermans, Jan Van Looveren, Lea Couzin, Lut Tomsin, Lucas van den Eynde, Barbara Sarafian, Michel Israel

A Private View heeft net als alle andere Vlaamse productiebedrijven een wisselvallige staat van dienst. Kwantiteit brengt echter kwaliteit mee en zo heeft dit Gentse huis ons de laatste jaren al heel wat aardige films geserveerd, waaronder het lichtvoetige Miss Montigny, het aanvaardbare Verlengd Weekend en de succesvolle publiekslievelingen Man zkt. Vrouw en natuurlijk Aanrijding in Moscou.

Films die prijzen pakken én een groot publiek aanspreken - Jan Verheyen gelooft er nochtans niet in. Meisjes heeft alles om een publiek voor zich te winnen en illustreert wellicht dat België op festivals niet onder hoeft te doen voor heel wat andere Europese landen.

Laat ons vooral duimen dat er ergens een prijs te winnen valt voor Marilou Mermans. De bijna 65-jarige actrice heeft een bewonderenswaardige carrière en krijgt nu eindelijk het soort rol dat haar talent verdient. In Meisjes speelt ze Claire, pas weduwe geworden en terug verlangend naar haar tienerjaren toen ze samen met twee vriendinnen een muziekgroepje vormde. Haar jongste zoon Sid, met wie het niet zo goed klikt, moddert wat aan in de muziekindustrie.Misschien kan hij helpen haar jeugddroom te doen heropleven? Zowel Sid zelf als de twee andere dames (gespeeld door Lea Couzin en Lut Tomsin)- de ene flamboyant, de ander verzuurd - raken moeilijker overtuigd. De leeftijd wil ook niet meer zo mee.

Het knappe aan het scenario van Jean-Claude van Rijckeghem en Chris Craps is dat het perfect volgens het boekje geschreven is en daardoor prachtig van het scherm afvloeit en de kijker biedt wat die verwacht. Ook heeft het scenaristenduo deze charmante tragikomedie van een indringende bittere ondertoon voorzien en geven ze de film zo een eigen, aparte tronie. De personages komen het grootste deel van de tijd vrij levensecht over en hoewel de synopsis een melodrama doet vermoeden, zijn het de relaties tussen de personages die de plotuitwerking bepalen.

Uiteindelijk is dit geen zweverige 'geloof in je dromen'-kul, maar een waarachtige en bij momenten zelfs aangrijpende beschouwing over familie en ouder worden. Typerend voor de frisse aanpak van het schrijversduo is het Hollywoodeinde dat er eigenlijk geen is. Craps en Van Rijckeghem hebben compromitteren geenszins en breien er geen obligaat feelgoodeinde aan. De scherpe weerhaak die op de scène volgt, bevestigt hun trouw aan het basisgegeven.

Dat de film halverwege wat hapert omdat niet alle scènes vlot in elkaar overlopen en de karakters hier en daar op het randje van het burleske zijn, doet even zuchten, maar geen vrees. De makers van Meisjes hebben hun film stevig in de hand. Het uitspelen van de verschillen tussen de leeftijden en culturen van de personages had niet gehoeven, maar dat zijn oppervlakkige minpunten.

De vreemd genoeg nog steeds relatief onbekende regisseur, Geoffrey Enthoven, heeft op zijn 35e al 4 films gemaakt en dat op amper 8 jaar tijd. Wie doet hem dat na? Na de treffende, Frans gesproken semi-documentaire Les Enfants de l'amour pakte de man uit met de aardige Vlaamse langspeler Vidange Perdue en het halfbakken Happy Together, om nu eindelijk eens echt te bevestigen. In hoeverre hij een stempel op dit werkstuk heeft weten te drukken, is niet vast te stellen, maar zijn vorige films kunnen alleszins niet tippen aan deze mooie ode aan het leven.

Waarvoor uiteraard ook, en niet in het minst, de acteurs alle lof verdienen. Mermans is eigenlijk een beetje de Vlaamse Meryl Streep: altijd geloofwaardig en in staat een zeer breed register te bespelen. Een slimme casting om daar Couzin en Tomsin tegenover te plaatsen: drie compleet verschillende karakters maar niet in die mate dat ze geen vriendinnen zouden kunnen zijn. Het zijn immers wel alle drie Vlaamse huismoederlijke types van in de zeventig, met nog een zekere passie in zich en een gedeeld verleden. In de rol van Sid zien we Jan Van Looveren. Vergeet de Joeri, de man profileert zich hier absoluut als een sterk acteur. De scène waarin hij samen met Mermans in een winterse tuin zit, zorgt zelfs voor enig kippenvel. In de bijrollen zien we, zoals in wel meer Vlaamse films, niets dan goed volk: Lucas Van den Eynde, Barbara Sarafian, Jurgen Delnaet (u herkent de trucker uit Moscou nauwelijks) en Brusselaar Michel Israel voegen kleur toe aan een sowieso al bonte ploeg. Op de soundtrack enkele prima gekozen nummers die de sfeer van de film uitstekend ondersteunen.

Naar Meisjes neemt u - uiteráárd - uw grootouders mee, maar ook de rest van de familie. De feelgoodfactor is prachtig afgewogen tegenover het realisme: deze film is dan ook een streling en een dolksteek in één, en hoewel in zijn geheel toch wat typisch bescheiden Belgisch en nu en dan te keurig de conventies volgend, hoort daar veel applaus bij. Ook in het buitenland.