Kursk

Toen Matthias Schoenaerts enkel jaren geleden voor het eerst een samenwerking aanging met Thomas Vinterberg, was dat groot nieuws. De internationaal gelauwerde cineast achter Festen en Jagten maakte echter niet zo veel indruk met Far From the Madding Crowd. Schoenaerts vertolkt nu opnieuw de hoofdrol in een Vinterbergfilm, maar ook Kursk is ietwat te kleurloos om van een hoogtepunt in iemands carrière te spreken.

In deze Belgische co-productie – waardoor je een handvol Vlamingen in de cast aantreft – staat de vreselijke ramp centraal met de onderzeeër Kursk, die in 2000 vooral de media haalde door het gebrek aan daadkracht en middelen van de Russische overheid om de overlevenden te redden. Deze reconstructie weet op degelijke maar helaas vrij onpersoonlijke wijze de ervaring van slachtoffers, nabestaanden en gezaghebbenden weer te geven.

Want Kursk mag dan al geloofwaardig verteld worden, vakkundig in beeld gezet zijn en prima vertolkt worden, je vraagt je haast af waarom Vinterberg deze film wilde maken als hij nergens echt zijn stempel op wist te drukken. De dramatiek is haast op Amerikaanse leest geschoeid en het scenario is slaapverwekkend klassiek opgebouwd. Kursk lijkt een wel heel traditionele prent voor een cineast die al experimenterend zijn doorbraak kende.

Degelijke maar kleurloze reconstructie van een tragische scheepsramp

De acteurs weten als gezegd te overtuigen, maar hun personages zijn eigenlijk niet echt interessant. Enkel Max Von Sydow, bijna 90 intussen, weet als botte admiraal elk van zijn scènes naar een hoger niveau te tillen.

De tragische feiten en het beklagenswaardige lot van de matrozen aan boord, zorgen voor een zekere betrokkenheid bij de prent, maar al bij al vaart de Kursk toch wat dicht bij het oppervlak om echt te raken.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de