Far From the Madding Crowd
Genre: Romantisch drama
| Duur: 1u59 | 2015 | Release: 20 Mei 2015 | Land: Groot-Brittannië | Regie: Thomas Vinterberg | Cast: Matthias Schoenaerts, Carey Mulligan, Michael Sheen, Tom Sturridge, Juno Temple, Jessica Barden
Als de semi-hoofdrol als tragisch-romantische held in de verfilming van een literatuurklassieker alleen niet voldoende was voor Matthias Schoenaerts, dan moet het werken met Thomas Vinterberg alleszins de doorslag gegeven hebben om in dit project te stappen. De man achter Festen en Jagten - films die je niet onberoerd laten - leek echter ietwat ingedommeld toen hij zijn derde Engelstalige film inblikte, want Far From the Madding Crowd is niet bepaald cinema waar je ondersteboven van raakt.
Tussen Batsheba Everdeen, een vrijgevochten landvrouw in het Engeland van de 19e eeuw, en de drie mannen die over een ruime periode naar haar gunst dingen, lijkt er immers hier en daar wel wat te smeulen, maar echt laaien doet dit ietwat geroutineerd ingeblikte relaas eigenlijk amper. De solide Carey Mulligan stelt nooit teleur, maar haar tegenspelers komen eigenlijk een stuk minder uit de verf. Hoe lyrisch ook in beeld gezet, en hoezeer die oogstrelende landschappen ook op passie en dramatiek liggen te wachten, de romantische perikelen van onze protagoniste leiden zelden tot iets meer dan wat oppervlakkige tragiek. De rotvaart waarmee dit verhaal verteld wordt, laat zelfs enkele scènes stranden op soapniveau.
Daar tegenover staan degelijke acteurs, een weliswaar klassiek opgebouwde plot die gelukkig, eerder dan op gebeurtenissen, op karakters steunt en piekfijn camerawerk, ondersteund door een zeer elegante score van Craig Armstrong. De prent mist dus echter wat vuurwerk in de vorm van voelbare emoties en echt treffende gebeurtenissen en stelt in die zin best wat teleur.
Hoe lyrisch ook in beeld gezet, en hoezeer die oogstrelende landschappen ook op passie en dramatiek liggen te wachten, de romantische perikelen van onze protagoniste leiden zelden tot iets meer dan wat oppervlakkige tragiek.
Vinterberg komt dus eens te meer minder scherp uit de hoek. Is het toeval dat dat opnieuw met een Engelstalige productie is? Net als in Dear Wendy en It's All About Love lijkt de cineast een stuk minder betrokken bij zijn onderwerp en stuurt hij de kijker net niet bewogen genoeg de zaal uit.
Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de