Jurassic World

Genre: avonturenfilm | Duur: 2u04 | 2014 | Release: 10 Juni 2015 | Land: VS | Regie: Colin Trevorrow | Cast: Chris Pratt, Bryce Dallas Howard, Vincent D'Onofrio, Ty Simpkins, Nick Robinson, Irrfan Khan, Jake Johnson, Omar Sy

Filmmakers die een vervolg aan Jurassic Park breiden, botsten al gauw op de beperkingen die het eenvoudige concept zichzelf oplegt. Bovendien stond die eerste film gewoon uitstekend op zichzelf en was elk opvolger gedoemd om dezelfde impact te missen. Steven Spielbergs hervatting draaide dan ook uit op een routineus ingeblikt afkooksel en na een slappe derde poging leek deze filmserie voorgoed verzegeld. Toch werd er in development hell bijna twaalf jaar lang op een vierde deel gebroed alvorens Spielberg eindelijk een nieuwe vervanger vond met de juiste dosis affectie en respect tegenover de originele film. 

Ook al ging het charmante indiefilmpje Safety Not Guaranteed nogal onopvallend aan ons voorbij, leverde regisseur Colin Trevorrow er in Hollywood wel zijn visitekaartje mee af. Maar dat Spielberg hem meteen ook aan het roer zou zetten van een blockbuster van deze omvang, kwam geheel onverwacht. Uiteraard werd de man omringd met de ervaren vaklui, waaronder Spielberg zelf. Met Trevorrow’s vergaande waardering voor Jurassic Park en zijn heldere kijk daarop is deze regisseur misschien toch niet zo’n gekke keuze. De man brengt ons dan ook terug naar de oorspronkelijke setting en bouwt verder op wat wellicht iedereen altijd al wilde zien: wat als het park echt open ging?

In Jurassic World is het park volledig operationeel en kunnen dagelijks twintigduizend toeristen de dinosaurussen aanschouwen. De gewenning begint echter toe te slaan - een stegosaurus wekt niet meer verbazing dan een olifant in de zoo. Dit drijft de wetenschappers ertoe om telkens meer indrukwekkende soorten te klonen. Het recentste exemplaar is niet enkel een hybride mastodont maar ook een tikkende tijdbom die het adrenalinegehalte in het park weldra iets te veel de hoogte zal doen inschieten. Gelukkig is er de raptor-trainer Owen en projectleidster Claire die wel raad weten met gevaarlijke dino’s.

In zekere zin houdt Trevorrow zich nogal braaf aan de vooropgestelde formule en mikt hij eerder op de nostalgische beleving die de kijker tegenover de eerste film zou kunnen koesteren. De film zit niet alleen vol met genietbare hommages aan het origineel, maar verwijst ook naar allerlei iconische elementen uit andere films zoals The Birds en King Kong. De meeste lof gaat echter naar de manier waarop de filmmaker een eigen wereld weet te creëren die bruist van het leven met allerlei indrukwekkende voedingshows en fraaie technische snufjes. Mochten we de kans krijgen, we zouden meteen aan de ingang kamperen om als eerste in die Gyrosphere te kruipen. Jurassic World katapulteert je dan ook recht terug naar je kindertijd!

De regisseur heeft opvallend veel oog voor detail en weet op inventieve wijze de spanning op te bouwen, zoals met de dreiging die hij uit weerspiegelingen weet te puren. Een zoekend dinosaurusoog dat plots opdoemt, is dan weer een klassieke voltreffer. Ook een pluim voor componist Michael Giacchino, die deze film muzikaal bij het universum van Steven Spielberg en John Williams doet aansluiten. De nogal overbevolkte cast wordt aangevoerd door Chris Pratt, wiens effectieve magnetiserende charme aan een kruisbestuiving van Indiana Jones en Dr. Alan Grant doet denken. Verder zien we een prima Vincent D'Onofrio, al wordt zijn personage iets te nadrukkelijk in de schurkenrol geduwd. Zelfs B.D Wong – de wetenschapper Henry Wu uit de eerste film – mag zijn rol hier verder uitbouwen.

Natuurlijk primeert hier het groteske spektakel. Gewezen stop-motion maestro Phill Tippett werd opnieuw gevraagd om over de digitale dinosaurussen te waken. De effecten zijn bij momenten dan ook adembenemend, ook al hebben die van de eerste film de tand des tijds behoorlijk doorstaan. Het is wel jammer dat de climax naar het buitensporige, zelfs potsierlijke neigt. De snel voorbijrazende plot vol visuele verwennerij gaan ook ten koste van de personages. Nochtans introduceren de scenaristen enkele interessante figuren en conflicten. Maar doordat deze onvoldoende uitgewerkt worden, blijf je als kijker nogal op je honger zitten. Zo voelt de groeiende romance tussen Owen en Claire nogal geforceerd en berekend aan.

Niettemin laat Jurassic World de andere sequels moeiteloos achter zich, maar mist het magische gevoel en de suspense van Jurassic Park. Stiekem hopen we dat dit bevredigende eerbetoon aan het origineel een waardige afsluiter van de filmserie vormt. Maar wellicht braakt de Hollywoodmachine binnen enkele jaren opnieuw een overbodig vervolg uit.